万里青霄路始通,白云情思倍匆匆。一樽别酒歌黄鹄,十幅归帆逐去鸿。
秋雨江村榕叶暗,夕阳篱落槿花红。慈恩未报天恩重,寸念难忘是孝忠。
丹陛陈情许昼游,桂花香里泛归舟。十年宦况桥门月,千里乡心浙水秋。
天上恩颁新雨露,冢前光动旧松楸。平生风木无穷恨,凭仗龙章贲九幽。
底事头成白,何为志集枯。览辉甘寂寞,不羡上林乌。
庙堂决策静边尘,巧作戎车样制新。莫道只知俎豆事,胸中甲兵是何人。
汉破匈奴出武刚,晋平羌虏用偏厢。车攻原是先王制,定许收功复旧疆。
半点缁尘不肯容,古来卓行许追踪。东风门巷多桃李,雪后徂徕一树松。
平生高谊薄秋空,柔舌那能与世同。柳下英风寥落久,谁将一羽视三公。
洙泗门庭海样宽,望洋休叹问津难。直从伊洛源头去,鼓棹中流任往还。
点瑟颜瓢万古心,个中真境要追寻。紫阳去后行人少,门巷萧条草色深。
百尺危楼倚碧空,山光面面列屏风。凭栏远睇心何旷,对境豪吟兴不穷。
树色参差青蔼外,鸟声朝暮绿阴中。客来俯视三千牝,却把滁阳作楚宫。