久狱半为家,真同故里瓜。行藏俱梦幻,阒寂亦繁华。
天遗东陵种,云封西域花。机心久已息,即此是烟霞。
忧时分外阃,何事囚西台。君为河山死,谁悲梁木摧。
法星仍近月,此日独怜才。魂魄心犹壮,奸谀骨已灰。
中外欲交驩,书生虚将坛。可怜当日狱,乃尔借星冠。
白昼燕山暮,红云渭水寒。他年麟阁上,遗像许谁看。
燕囚羞对泣,梁狱共萧骚。功业半尘土,秋风一羽毛。
云连寇老竹,星暗吕虔刀。遥忆潇湘水,悠悠咽楚濠。
吁嗟成永隔,生死事相关。气节云霄上,勋名宇宙间。
孤魂忧国泪,万古锁愁颜。寇运将衰绝,燕然未许攀。
未酬
母为姑存身未死,姑因嫂节老空楼。萱阶花泣百年泪,漆室人含万古愁。
寂寂风侵机杼冷,阴阴月暗镜台秋。从来多少冠裳客,曾似沂阳妇女否。
得意葵花斩草栽,暂时相对且徘徊。百年殊色因谁瘦,万古丹心向日开。
不共群花发上苑,却怜异种出燕台。老天似惜倾诚苦,欲借夭桃雨露来。
检点红芳荷雨栽,平分清景共徘徊。醉倾晴日翩翻舞,笑领天风次第开。
吟席珠玑超翰苑,德星芒彩动天台。西山不减东山兴,佳事还随花事来。
共说山中好甲子,百年林下见高人。醒初幻枕俱为梦,归去此身方属君。
昏夜法星辞帝座,秋风行色动乾坤。西台多少含冤者,一听离歌泪满巾。