一上离亭几度愁,十年尘梦叹沈浮。悠悠月笛山城夕,漠漠寒云江树秋。
作客南来俱万里,送君北去独孤舟。他乡正有思归兴,况复征旌出石头。
官阁不传迁转报,红亭厌咏送君诗。昔乘骢老人犹识,旧泣珠还今始知。
征雁迥随云树没,德星暗逐使旌移。彤庭久惜南迁客,共听丝纶出凤池。
七载青毡多士服,九重紫诏五云开。熙城桃李含春雨,渭水鱼龙惊夜雷。
怅望德星辞壁野,相思明月照秦台。弦歌漫奏别离调,衰柳西风无限哀。
台斗光芒临紫极,东风行色动江干。春归吴苑晴花合,天入燕云晓旆寒。
礼乐百年开万国,星辰入座肃千官。彤庭旧识尚书履,天下苍生属谢安。
南极星辉莱屿动,北堂萱映海天明。百年花老秋风冷,千里云孤暮树平。
赤圃生烟回紫气,青鸾传诏下黄城。题诗增我斑裳恨,几遍停思无限情。
寂寂朱葵着意栽,相投情景自徘徊。每因擎露含珠泣,恐误倾阳带晓开。
疏影风移摇夜月,晴烟云拥覆西台。幽香暗度重华殿,时有游蜂送雨来。
巴国指南思定祖,九真遗泽长孙留。琴台藓合乾坤老,篆水烟横天地秋。
寂寂寒云覆陇树,凄凄疏雨暗江楼。欲知身后流芳远,今日龙池有豸头。
二月江南气尚寒,石头城外水漫漫。云连削壁千屏合,日映离觞两鉴看。
近渚晴花香细细,傍人风柳絮团团。圣朝此际求贤切,补牍还思旧谏官。
乾坤一草阁,宇宙半胸襟。宿雨千年泪,明霞万古心。
疏灯暗客梦,佳兴带愁吟。肌骨浑如铁,寒威任尔侵。
天意昭殊节,犴庭产异瓜。可怜成落寞,徒自吐英华。
疏蔓牵瑶草,幽香杂瑞花。苍生悬望切,何事思烟霞。