去岁今朝,海棠桃杏开都遍。今年花晚。不恨春情浅。旋旋花开,图得春长速。且留恋。爱花心眼。常与花为伴。
酒困诗慵,一春拚被花枝恼。艳妆浓笑。那更花中好。不著清尊,持底宽愁抱。须颠倒。晚风如扫。忍见枝头少。
未春先暖。天与梅花便。点检枝头开已遍。一一檀心粉面。巡檐索笑题诗。老怀不似当时。犹有惜花心在,等闲羌管休吹。
秋色浩无际,风露洗晴空。登临江山胜处,楼倚最高峰。好是夕阳低后,四野暮云齐敛,遮尽远山重。城郭参差里,烟树有无中。坐间客,才论斗,气如虹。挥毫万字,举双白眼送飞鸿。莫问梅仙丹灶,休觅山灵蕙帐,追忆采芝翁。便草凌云赋,归奏大明宫。
次韵以谢一雨洗烦溽,天气爽如秋。江山佳处,眼明重见旧交游。去国三千余里,俯视朝宗一水,共笑此生浮。幸我扁舟具,归欲问菟裘。叹君才,方进用,岂容休。銮坡凤沼,情知不为蜀人留。便恐升沈各异,后日相逢无处,别语易成愁。记取平安使,时访荻花洲。
南雪不到地,今雪瑞非常。堆檐平砌,晚来风定转飞扬。浩荡乾坤无际,洗尽蛮烟瘴雾,和气遍遐荒。满眼丰年意,民共乐时康。倚琼楼,临玉楼,举瑶觞。高吟低唱,从他减尽少年狂。且趁明年春好,整顿雨犁风_,归去老农桑。唤起江南梦,先到水云乡。
举俗爱重九,秋至不须悲。登临昔贤胜地,空愧主人谁。滚滚长江不尽,叠叠青山无数,千载揖高姿。况有贤宾客,同醉此佳时。坐间菊,青作袂,玉为肌。香英泛酒,风流绝胜酌酴醿。莫话龙山高会,只作东篱幽想,应有故人思。北望江南路,回首暮云披。
去岁兹辰,记称寿、曾陪燕席。明朝更、屈公扶醉,相过为客。间世生贤元自异,偶然先后欢连日。怅如今、五岭望三湘,云霄隔。松鹤算,珪璋德。廊庙器,神仙格。想尊前仍唱,雪中晴色。去岁尝有词云:“要知他日调元手,看取今朝雪里松。”公上清都调鼎鼐,我归旧隐寻泉石。愿年年、东阁燕嘉宾,常相忆。
十日狂风,都断送、杏花红去。却是有、海棠枝上,一分春住。桃叶桃根浑未觉,樱桃杨柳成轻负。强尊前、抖擞旧精神,谁能许。时不再,欢难屡。心未老,杯频举。尚不妨领略,登临佳处。山接武陵余胜气,江吞大别仍东注。叹圣贤、功业与江山,无今古。
化工妙手,惯与花为主。忍便摧残任风雨。翦姚黄、移魏紫,齐集梁园,春艳艳,何必尊前解语。绣屏深照影,帘密收香,夜久寒生费调护。宝杯翻、银烛烂,客醉忘归,共惜此、芳菲难遇。看明年、紫禁绕莺花,谩相望、春风五云深处。