潜藩报政,玉座勤深眷。假节上青霄,正霜风、轻寒翦翦。天香怀袖,凝燕得从容,占喜色,送新声,潋滟金荷满。趣装入相,盛事应重见。尽待苦留连,怕九重、兴思见晚。休文未老,金带称围腰,丹禁密,凤池深,不但长安远。
澹云微月。又是一年,新秋佳节。天上欢期,人间何事,翻成离别。清尊欲醉还歇。怕饮散、匆匆话别。若是经年,得回相见,甘心愁绝。
碧云暮合。不教预赏中秋月。凉生楚观风初歇。山影沈沈,相对两奇绝。湘人怅望黄金节。只愁酒散仙舟发。凭谁为与姮娥说。明夜虽圆,空照人离别。
春愁无力。酴醾娇软难禁摘。风流彻骨香无敌。积玉团珠,明月夜同色。
花时易失欢难得。尊前半是将行客。为花一醉何须惜。
明岁花时,何处谩相忆。
碧云暮合。不教预赏中秋月。凉生楚观风初歇。山影沈沈,相对两奇绝。
湘人怅望黄金节。只愁酒散仙舟发。凭谁为与姮娥说。
明夜虽圆,空照人离别。
江上青山无数。绿阴深处。夕阳犹在系扁舟,为佳景、留人住。
已办一蓑归去。江南烟雨。有情鸥鹭莫惊飞,便相约、长为侣。
春愁无力。酴醿娇软难禁摘。风流彻骨香无敌。积玉团珠,明月夜同色。花时易失欢难得。尊前半是将行客。为花一醉何须惜。明岁花时,何处谩相忆。
寒欺酒力。一番风雨花如摘。不与群花敌。笑吐清香,独自殿春色。春愁惟酒消除得。何妨常满坐中客。因花更把光阴惜。莫待春归,空对花梢忆。
碧云暮合。不教预赏中秋月。凉生楚观风初歇。山影沈沈,相对两奇绝。湘人怅望黄金节。只愁酒散仙舟发。凭谁为与_娥说。明夜虽圆,空照人离别。
天教百媚生,赋得多情怨。背整玉搔头,宽了黄金钏。情随歌意深,故故回娇眄。不是不相知,只为难相见。