乱花飞絮。却是一年春好处。留住韶光。共醉蓬莱日月长。翻阶红药。天上东风传近约。绿遍庭槐。看取除书一并来。
今日云山堂上客。明朝真个云山隔。人不似行云。相随长短亭。堂空歌韵响。清切缘云上。留住莫教飞。怕如人别离。
春色十分。付与海棠枝上满。清尊我亦十分倾。未忘情。阳春一曲唤愁醒。可惜无人歌此曲,须君别院恼春酲。绕梁声。
海棠花下春风里。曾拚千场醉。如今老去谩情多。步绕芳丛无力、奈春何。蜀乡不远长安远。相向空肠断。不如携客过西楼。却是江山如画、可消忧。
檐外雪纷纷。雾阁云窗气自温。谩道使台霜样峻,情亲。引到壶中别有春。尊酒负殷勤。病减杯中量几分。十五年间无限事,休论。说与梅花解笑人。
秾李花开雪满空。缟裙香袂俨春容。艳妆一笑喜相逢。
拟倩清歌留白日,且扶残醉殢东风。好迟留处却匆匆。
三月更当三十日,留春不住春归。问春还有再来时。腊前梅蕊破,相见未为迟。不似人生无定据,匆匆聚散难期。水遥山远谩相思。情知难舍弃,何似莫分飞。
平生五湖兴,梦想白苹洲。只今何处,卷帘波影漾风钩。况值晚天新霁,菱叶荷花如拭,香翠拥行舟。却为湖山好,牵思绕皇州。柳边堤,竹里阁,旧曾游。恍然重到,不知身世此淹留。且对碧梧修竹,领略好风凉月,大白与重浮。欲和凌云赋,佳思苦难酬。
淡云微月。又是一年,新秋佳节。天上欢期,人间何事,翻成离别。清尊欲醉还歇。怕饮散、匆匆话别。若是经年,得回相见,甘心愁绝。
侍儿,子仪命足成词,戏作秋入华堂一味清。四山环碧眼双明。欲送主人天上去。无绪。一尊已带别离情。洞府桃花常许见。□□。为谁特地惜娉婷。时子仪侍儿久不肯出。只待明年春醉里。偎倚。耳边听唤状元声。