碧海开龙藏,青云起雁堂。潮声迎法鼓,雨气湿天香。
树接前山暗,溪承瀑水凉。无言谪居远,清净得空王。
一路岩花紫间黄,晨来雾气袭山光。人情得饱常求适,国策多纷便可亡。
世已创深擐万甲,敌方气竭结诸恙。且谋饮啄看棋劫,秋色无涯树郁苍。
长簟迎风早,空城澹月华。
星河秋一雁,砧杵夜千家。
节候看应晚,心期卧亦赊。
向来吟秀句,不觉已鸣鸦。
腰佩雕弓汉射声,东归衔命见双旌。青丝玉勒康侯马,
孟水金堤滑伯城。腊雪夜看宜纵饮,寒芜昼猎不妨行。
怀君又隔千山远,别后春风百草生。
松风相对揜重关,何止浮生半日闲。
此是仙家真境界,蓬莱犹在有无间。
四明山水饶灵粹,唐有希韩敻出伦。
又见贤侯光乃祖,暂还仁里庇斯民。
燕子低飞入坏檐,柳条轻拂绿毵毵。
故园更在北山北,佳节可怜三月三。
万古愁多凭浊酒,九原事往落清谈。
都门别恨终难写,满眼风光思不堪。
江上水军齐霭霭,跨橹悬幡巳夙待。阵分天地九团花,气变风云万条彩。
中流伐鼓扬羽旗,中丞亲督操江师。冲前突后奔潮涌,千艘万舰轰雷飞。
江中骇浪滚滚生,甲光闪烁流日星。冯夷魄夺海若走,六鳌股栗三山倾。
白战无休鼓声怒,纵尔真敌亦狼顾。恍疑风雨挟鬼神,颇似蛟龙荡烟雾。
须臾江净霞帜飘,不闻人语闻鸣桡。龙骧振旅收吴会,伏波楼船清海妖。
公昔开府当银夏,五万貔貅不嫌寡。贺兰山下春草青,何物胡人敢驰马。
中丞中丞有深虑,居重图轻贵形势。承平日久讳言兵,笑杀迂儒抱经济。
别后蓬丘老,分杯岁又阑。
发因求道白,心但济时丹。
瘧鬼三秋热,河鱼六月寒。
不图梅影夜,对榻共平安。
夫子刚且勇,一摧遂终身。于今斗牛间,郁然气不申。
平生慕用意,碣刻留千春。更为祠堂咏,尚代鸡酒陈。