湛湛玉泉色,悠悠浮云身。闲心对定水,清净两无尘。
手把青筇杖,头戴白纶巾。兴尽下山去,知我是谁人。
山东才副苍生愿,川上俄惊逝水波。履道凄凉新第宅,
宣城零落旧笙歌。园荒唯有薪堪采,门冷兼无雀可罗。
今日相逢偶同到,伤心不是故经过。
草庐卜筑小如巢,翠竹离离槛外交。
邻米乞来分鹤饱,医书编就借僧钞。
经年闭户穷幽讨,晴日携筇出近郊。
为问练湖高隐地,可容杯水泛堂坳。
一带长堤柳数行,两峰山色下河梁。画师最是碧翁巧,添个飞鸦趁夕阳。
札克丹营气萧爽,沙坡澶漫连平壤。诸蕃游骑争驱入,雾鬣风鬃恣来往。
呼韩晚上羊臛羹,幔城合奏琵琶筝。曲终更呈舞马戏,奚官碧眼虬髭狞。
鞭鞘一拂马齐纵,附尾缘鬃不施鞚。千夫疾跃万夫唱,雪花旋卷尘飞霿。
注坡蓦涧走侁侁,舞袂交竿捷有神。忽然坠地势惊绝,双如健鹘翻轻身。
举后蹶前双制拽,凌虚制变争尾发。马间出入马不知,逸态雄姿转相发。
至尊一顾神浺瀜,人马咸资控驭工。少府金钱服官绮,拜恩蹈舞擎归笼。
卡轮竞出寻荒垒,筚篥唤风山月起。御营镫火灿华星,万丈烟光夜凝紫。
巾箱饲雀玉环贻,夫子关西誉望驰。白璧青蝇宁有玷,黄金黑夜岂无知。
三鳣讲席生前兆,一鸟关亭死后悲。太尉传家清德在,侍中强项有孙枝。
露冷天阶银烛清,绛榴飞影斗间横。繁花媚已酬嘉节,多病愁兼剧世情。
十里层台齐月上,三城悲角绕云生。与君未是清狂客,莫漫金尊尽夜倾。
寰宇寿书圣,如公信绝伦。讵知工吐属,诗句响千春。
面面青山段段云,群鸦声里记朝曛。风前栉发凭谁握,灯下哦诗只自闻。
春去庭花空落子,天回星斗始成文。穷愁最有虞卿梦,操笔踟蹰问典坟。
李白死宣城,杜甫死来阳。
二子以酒败,千古留文章。
我无文章留,何可事杯觞。
况承先子戒,宜不著口尝。
昔闻有田窦,以此相灭亡。
礼饮不在多,欢饮不在荒。
二公方逢时,安得入醉乡。