何人吹动玉笙攒,天阔风高桂殿寒。
聋轧五云飞不去,夜深和鹤落瑶坛。
河上关门日日开,古今名利旋堪哀。终军壮节埋黄土,
杨震丰碑翳绿苔。寸禄应知沾有分,一官常惧处非才。
犹惊往岁同袍者,尚逐江东计吏来。
泽畔行吟起宿凫,旅情嘹唳带僧孤。不辞累月留方丈,那惜浮生过辘轳。
小径暗荒筠作杖,新巢先落燕将雏。繁华莫问前朝事,止许西来度一芦。
司空怜汝汝须知,月下敲门更有谁。
叵耐一双穷相眼,得便宜是落便宜。
暝虫喧暮色,默思坐西林。听雨寒更彻,开门落叶深。
昔因京邑病,并起洞庭心。亦是吾兄事,迟回共至今。
西南天畔万山秋,壑秘岩扃太古幽。绝境至今谁载酒,先生到此我从游。
俯看云气来齐鲁,坐拥星轺拜斗牛。乡郡料应添近事,许君门有尹荆州。
落花摇曳水溶溶,金现兜绵世界容。
只恐水流云不见,桃源归路却无踪。
去年雪暗江南路,日暮踟蹰无宿处。
今年坐见故园春,梅花已过桃花新。
东皋薄田才数亩,依方旋造逡巡酒。
嗣宗痛饮是吾师,万事否臧勿挂口。
循环三百真超忽,谁向空蒙问巢窟。
愚痴聪慧一冥冥,不如且进杯中物。
乍解征鞍,又理汉江归棹。不思量、恹恹病倒。今宵欢尽,怕鸡窗催晓。
柳丝愁、恨花偏笑。
东风转眼开了,酴醾须到。约重来、还须去早。餐风眠露,嘱蛾眉休扫。
最伤心、袖边人老。
断尾雄鸡不畏牺,凭依掇祸复何疑。八千里路新州瘴,归骨中原是几时。