郊扉犹未掩,草径夕阴凝。
汝出亦扶病,人寻恰共僧。
竹多迟见月,风急屡防灯。
欲更与深语,盘桓恐不胜。
江风朝暮半晴阴,绀宇飞甍接翠岑。
手摘匏瓜曾未遍,身从鸥鹭得相寻。
各年舞袖云崖冷,几度桃花春水深。
犹有门前旧诗句,松风万壑老龙吟。
冈峦一带明残阳,林花掩映春风香。笋舆得得忘路长,九峰遥障波汪洋。
陈山屼峍临中央,振衣直上登高冈。海天渺渺云水黄,陡然突起涛头狂。
海风吹水势莫当,凭空壁立千丈强。冯夷击鼓角龙翔,银楼十二随飞扬。
仰观俯瞩何茫茫,须臾捧出玻璃光。白波万顷摇扶桑,蜃楼鲛室争辉煌。
潮平忽见遥山苍,数峰若与船低昂。吁嗟乎!潮汐往来那可测,安得假我凌风翼,飞向瀛洲问消息。
尝闻仙人渡海术,授以尺杖如飞龙。
凭虚闭目不敢瞬,波涛汹涌喧天风。
兹岩山窟飞海岸,进扫一涧声何雄。
瞑行千步水入耳,明探万壑云生胸。
嵚崖滴乳芝玉脆,剜穴喷泉水莲腮红。
神仙缥缈在何许,心平意定天为通。
此行况复匪游戏,出门借问春耕农。
敛色金星聚,萦悲玉箸流。愿君看海气,忆妾上高楼。
荼糜香梦怯春寒,翠掩重门燕子闲。
敲断玉钗红烛冷,计程应说到常山。
泰伯玄风远,延州德让行。阖棺追大节,树羽册鸿名。地户迎天仗,皇阶失帝兄。还闻汉明主,遗剑泣东平。朝天驰马绝,册帝□宫祖。恍惚陵庙新,萧条池馆古。万化一朝空,哀乐此路同。西园有明月,修竹韵悲风。
光音天上避风灾,亲见三禅化劫灰。成住坏空都一例,且从蜃气觅楼台。
续命丝长谁共缬。只有愁千结。草唤忘忧忧未绝。空负了、端阳节。
玉雪娇儿成永别。此恨和谁说。蛙鼓声中疏雨歇。早又见、纤纤月。
东方犹冥冥,禽声在高树。却看檐际白,已照屏间素。
群动尚未作,微梦忽已去。因悟人生初,淡然无百虑。
起看庭中条,零落满朝露。青春若可留,吾与尔同趣。