真官白凤骖,来往菊花潭。篱落龙公长,乡音木客谙。
湫香铁桥远,草色日峰含。共许逢黄野,如今尚一堪。
团团七华扇,名在制久缺。
感君裂纨素,与蒙却烦暍。
入手讶如珪,映容疑学月。
玩之炎气消,握之微风发。
却愿暑长在,无使君暂歇。
野人炮鹿脯,邀我步烟扉。暖圃融春雪,寒罾挂夕晖。
花残岩蜜熟,松老茯苓肥。薄醉林皋晚,樵歌下翠微。
烈士趋死易,黜己下人难。况乃持柄位,而当功名间。
天宝唐中圮,大盗起幽蓟。伐鼓倾中州,意有摧枯易。
桓桓许公远,持节睢阳郡。孤垒扼贼冲,攻急势危窘。
张公何壮哉,雍丘以众来。誓将同忠义,分持虏羹杯。
慷慨二丈夫,感诺明悲吁。对举两手起,力与扶中区。
空郊乘垝垣,赋锋四周攒。万夫齐一心,就死无悔颜。
夫岂威令使,化公心如丹。兵尽粮饷绝,重围气逾烈。
龙枯无一勺,虎腾坠穷穴。帐下万金士,霁云特雄杰。
乞师贺兰府,啮指如枯檗。七日哭秦庭,何谢楚臣节。
邻藩救不来,呱呱守埤哀。天胡不我吊,竟使孤城摧。
沈痛数忠良,委骨鲸与豺。王师遂破贼,天王归京国。
持久全江淮,实由二公力。遗烈在宋人,食公河之津。
我闻唐天子,命远守宋民。张公何为者,单车投远舍。
开门授之柄,引己出其下。张公仁且英,节义无与程。
但初无睢阳,此功将安成。顾岂沮大节,而下张公名。
意欲觉后来,知人为贤明。
忽悔轻抛云水来,便将鹤去指林斋。生涯琴剑外无物,日逐醉吟中遣怀。
旧隐居常因梦到,尘游动是与心乖。送君翻自嗟羁滞,木叶脱时还计偕。
数程奔走倦征车,喜过蓬仙旧隐居。秀气峰峦排户牖,清风楼阁锁图书。
一从高步东山起,重见深秋少室虚。无计墨君堂上看,林间猿鹤共踌躇。
千首诗兼百首文,宗韩之子拾遗孙。吾乡此道嗟几绝,先世馀风喜仅存。
三变声名徒自惜,平生襟抱向谁论。相知惟有贫相见,拨置穷愁付酒樽。
衮衮鱼龙浪气腥,江心何处认中灵。茶边滋味人知少,世上空疑陆羽经。
周子横山隐,开门临城隅(yú)。
连峰入户牖(yǒu),胜概凌方壶。
时作白纻(zhù)词,放歌丹阳湖。
水色傲溟(míng)渤,川光秀菰(gū)蒲。
当其得意时,心与天壤俱。
闲云随舒卷,安识身有无。
抱石耻献玉,沉泉笑探珠。
羽化如可作,相携上清都。
周先生隐居在丹阳横山,开门就看到秀丽的丹阳。
连绵的山峦围绕周围,壮观的景色胜过仙乡。
有空就写诗作曲,来了情绪就在丹阳湖上高唱《白纻词》。
丹阳湖水清秀荡漾,远胜过东海浩荡的感觉,水光山色与菰蒲草共显娇娆。
当你得意之时,心灵与天地融合在一体。
任天上云卷云舒,看世界人来人往,哪里还感觉到自己的存在?身不在,痛苦何在?
你身怀美玉而不露,心有高才而不显。
如果我们学道成功,就一起携手游览仙山琼阁。
横山:又名横望山,在安徽当涂县北六十里。四望皆横,故名横山。其南有丹阳湖。
方壶:方丈,海中三神山之一。
丹阳湖:在今安徽当涂县东南,周围三百馀里。
菰:即菰菜,俗称茭白。
“抱石”句:用卞和事。
羽化:谓成仙,即“变化飞升”之意。
缉缀小诗钞卷里,寻思闲事到心头。
自吟自泣无人会,肠断蓬山第一流。