时屯宁易犯。
俗险信难羣。
坎坛元淑赋。
顿挫敬通文。
遽沦班姬宠。
夙窆贾生坟。
短俗同如此。
长叹何足云。
鸳鸯本匹鸟,双双忽离阻。一泳西河一泛东,浦西河水自西东。
浦水自东安得合,二流俱赴沧海中。水合亦有时,鸳鸯会有期。
面皱齿当堕,白头忽来兹。白头虽可悲,壮士心未已。
老马知穷途,棘叟佐周理。明星何历历,宝剑何绣涩。
展烛陈华觞,聊以永今夕。
韩侯京口高作堂,堂后万石山低昂。复有潴水方凿塘,堂中动摇山水光。
金焦乃是天富贵,巧手移入家中藏。帘掀晓日见翡翠,笙吹夜月来鸾皇。
芙蓉夹座酒满觞,宛如美人罗四傍。韩侯关门醉十日,只恐金焦复去江中央。
仙经著灵药,兹品上不刊。
服之岁月久,衰羸反童颜。
岩居有幽子,乘时劚苍山。
溪泉濯之洁,秋阳暴而乾。
九蒸达晨夜,候火不敢安。
持之落城市,谁复著眼看。
富贵异所嗜,口腹穷甘酸。
贫贱固不暇,锥刀乃其干。
坐使至灵物,委弃同草菅。
惟君冲旷士,敦然守高间。
食之易为力,天和中自完。
故以此为馈,其容几一箪。
报我三百言,浩浩驰波澜。
何以喻珍重,如获不死丹。
方当烦燠时,把玩毛骨寒。
他年灵气成,与子骖双莺。
白头兼莫春,非复芳菲节。展转心忽伤,深悲蕙草歇。
昔者凤求凰,翱翔归故乡。今者呼凤凰,颉颃乃无常。
新人枝上花,旧人花落枝。花落无再好,枝是旧花枝。
与君久当炉,梳头不对镜。君心有改移,开镜始自省。
君家绿绮琴,可以扬清音。今朝弹一曲,一弦觉一心。
不见昨流水,今朝流水是。愿得新人欢,无如旧人弃。
竹竿何袅袅,鱼尾何筛筛。锦江西下水,一去何时归。
借君手中板,为君歌一辞。辞中宛转君不晓,为君说尽长相思。
轻霜夜度吴城暖,枫叶芦花秋意晚。万里春随驿使归,十年梦逐佳人远。
当时笑语似儿剧,象床玉手无消息。古岸风江千里船,咫尺春愁那得怜。
君不见信陵门下客,侯嬴不用今头白。
尔之慈亲家,乃我表姨母。一体姑舅亲,譬之左右手。
我幼依尔家,直至十八九。读书学尔叔,深衷自天诱。
微此谁开先,终作田舍叟。及我显翰林,尔家运不偶。
一兄罹祸罗,二老宵奔走。尚愧我力微,不能解纷纠。
尔时在弱劣,讵意振周后。爱尔谨慎姿,贞此三尺守。
怜义不怜钱,狱掾于公厚。三考入神州,通藉登选部。
省祭归山田,衣冠贲幽牖。谁莫薄为吏,委吏宣圣受。
曹参以封侯,安期以不朽。高卑不高卑,太山等培塿。
迈种徵名世,灵芝茁卧园。稍披珠网出,渐觉紫烟屯。
斐亹明如月,□□□□□。瑶光分秀气,仙露灌灵根。
芬馥连三径,琳琅萃一门。挥金归日乐,数马古风存。
故里常怀绂,茅檐或负暄。户庭图海岳,舟楫载琴尊。
稍證玄中秘,还从河上言。目能窥竹简,身自却蒲轮。
国以人为瑞,家因义作藩。奇龄开九帙,娱老弄诸孙。
草木文章贲,经纶雨露繁。授书时已晚,同闬道弥敦。
蒲柳怜衰质,樗材滥曲辕。长歌随羽翼,难忘汉宫恩。
长夜白头吟,新丝理故琴。
莫将一日意,误结百年心。