金旛胜里唤春归,却后新正八日期。
红紫莫嫌春较晚,开迟应是落还迟。
惹得诗名遍九州,酒徒棋伴半公侯。
离骚甘隐鱼鳞屋,乐府多传鳷鹊楼。
醉叶几窠藏菊径,蠹荷三亩护渔舟。
中原应有楼兰国,空锁吴钩到白头。
能吟解饮张夫子,醉卧黄池谷口风。天地至宽容不得,劳君收入画图中。
门有车马客,长揖别我归。客行岁云暮,霜雪沾人衣。
居人送客城南道,北风猎猎吹沙草。君今一去来何时,昨日相逢苦不早。
君当为我歌,我当酌君酒。酒酣拔剑起,芒光射牛斗。
宝剑乃神物,请君慎藏之。土花绣涩毋足惜,风雷变化须有时。
断玑零璧散不拾,田父夜惊莫敢藏。青箱世守亦仅仅,深锁何殊尘网凉。
当年有作必写与,楚亦有分旌与璜。时时开视宁忍读,六丁下取须提防。
惟天生才加以学,小子辟席突窥墙。追穿载籍吸元气,浅才薄艳下奔忙。
古者文章重制诰,至今读数常与杨。圣朝责实所弗尚,诸侯侨戍争求良。
由来陈琳阮瑀集,存者纵富已已亡。香山居士尚律切,少陵野老穷铺张。
论诗宗尚见百一,空积腹中千万章。茅亭六月忆新落,左右花草罗丹黄。
终日相呼语不尽,三复共赏味逾长。钟山回首竟终古,三年忽忽永心丧。
独念遗文后死责,名山何日发辉光。
杏花春色望中新,赋就欢冯狗监陈。鞭似祖生先竞着,璞如卞氏晚同珍。
已看剑气冲牛斗,岂为山灵诞甫申。莫道禹门高万丈,雷声震处是通津。
冒雨登山望眼舒,翠微山色拥征车。只看足底烟云合,便是洪荒太古初。
草草事行役,迟迟违故关。碧帏遥隐雾,红旆渐依山。
感激酬恩泪,星霜去国颜。捧刀金锡字,归马玉连环。
威凤翔双阙,征夫纵百蛮。应怜宣室召,温树不同攀。
蟋蟀悲岁暮,起视夜何其。凄凄霜露降,蕙草飒以衰。
薄言子当往,轩车发何迟。聊因一杯酒,慰此平生知。
采采西涧蘋,悠悠怀我思。我思讵能已,君心谅不违。
未复钱塘郡,先收铁瓮城。妖星随月落,杀气逐参横。
已筑鲸鲵观,重新鼓角声。大江应好在,流恨几时平。