秋风袅袅雁飞初,千里京华一纸书。史馆声名綦叔厚,文园消渴马相如。
扁舟半夜难乘兴,杯酒经年叹索居。久阙报章非为懒,颍滨无计觅双鱼。
挟策自羽龄,周览南华书。茫然访道志,欲驾将焉如。
朅来南华道,始识其故墟。尘迹寄委蜕,万事同蘧庐。
想其为吏时,傲世乐有馀。天地等毫末,轩冕同锱铢。
三公礼荜户,万乘尊褐夫。去古邈已远,浇风日沦胥。
得丧嚇腐鼠,怒悦纷众狙。材否笑鹜雁,断续伤鹤凫。
钓台已湮没,漆城称荒芜。恨不见斯人,逍遥与之俱。
还淳以反朴,抚俗归黄虞。神交付恍惚,日暮犹踌躇。
石压笋斜出,谷阴花后开。
禁烟时节正东风,蝶舞莺啼恋落红。一寸回肠十年事,都来夜半雨声中。
御榜今朝至,见名心始安。
尔能俱中第,吾遂可休官。
贺客留连饮,家书反覆看。
世科谁不继,得慰二亲难。
悬崖结屋层层阁,眺远开窗面面峰。
云起半天齐碧瓦,风生万壑响长松。
人倚雕阑竹倚衣,女桑遥听子规啼。陌头杨柳休攀折,系住春光不许归。
上天甲子庆升平,春到潇湘倍有情。
白璧当天千里共,红莲照夜万枝明。
至后百五日,春光无火晨。金钿沽酒妾,罗袜弄毬人。
莺语如留意,花枝不卖贫。东园旧桃李,红白尽成尘。
玉轮江上雨丝丝,公子游春醉不知。翦渡归来风正急,水溅鞍帕嫩鹅儿。