才看花满枝,又见花零落。春光不自留,莫怪东风恶。
丽日繁花照仲春,感时清泪一沾巾。可怜芳草添新冢,犹是去年拜墓人。
钟鼓喧离室,车徒促夜装。晓榆新变火,轻柳暗飞霜。
转镜看华发,传杯话故乡。每嫌儿女泪,今日自沾裳。
平生好修辞,著集逾十卷。本无郑卫音,不入时人选。
年老更迂疏,制行复刚褊。东京耆旧尽,羸瘵留馀喘。
放迹江湖间,犹思理坟典。朝来阅徵书,处士多章显。
何来南郡生,心期在轩冕。幸得比申屠,超然竟独免。
春雨对空山,流泉傍清畎。枕石且看云,悠然得所遣。
未敢慕巢由,徒誇一身善。穷经待后王,到死终黾勉。
寒烟细柳暗前津,客路清明倍怆神。故国云天双去鸟,满船风雨远行人。
流横通济山桥晚,关入岑阳陂水春。黄叶林头有归梦,沧江回首一沾巾。
杏火烧空泼眼明,游人荡桨渌芜城。山歌惯习吴歈调,水戏终含楚些声。
草满池塘春涨浅,燕归帘幕午风轻。踏青旧约谁能问,已喜年来粥有饧。
正好园林藉落英,细风吹雨湿清明。墙阴旱渴休无赖,自有鸣鸠解唤晴。
去年寒食雨花台,冉冉春明又客杯。南北天涯萍水合,阴晴风日柳烟开。
高斋罗雀双扉静,塞上鸣笳万骑回。凭槛清吟天莫莫,行藏飘泊野云催。
登山马。间树识金装。草合宜鞯短。影转见鞭长。何殊八公岫。暂上淮南王。
魏流至此入清河,随地更名漾碧波。子路堤傍黄水落,孤帆一片听渔歌。