雁声低度水村深,中有人敲月下门。
满屋秋风灯欲暗,江山千里故园心。
一生富贵皆空梦,千古英雄只断碑。
几欲含毫作天问,西风吹恨入江篱。
白发黄尘一梦中,又将愁眼对春风。
不知夜雨能多少,染得桃花到处红。
河东人物气劲豪,泽州学者如牛毛。大家子弟弄文墨,其次亦复誇弓刀。
去年校射九百人,五十八人同赐袍。今年两科取进士,十子钓海顿灵鳌。
迩来习俗益迁善,家家门户争相高。驱儿市上买书读,宁使田间禾不薅。
我因行县饱闻见,访问终日忘勤劳。太平父老知此否,语汝圣世今难遭。
欲令王民尽知教,先自乡里蒸群髦。古云将相本无种,从今著意鞭儿曹。
碧云乍合夕阳沈,石径人稀酒独斟。万叠楼台千树雨,一绳寒雁没遥岑。
寻风步入海塘西,山草山花径路迷。野叟不知天已老,犹拖筠杖过江湄。
苦林无停阴,积石无还流。
葵藿变旦莫,蟪蛄疑春秋。
寸晷轻尺璧,神功宁九州。
仰思坐待旦,礼乐隆成周。
君子不可閒,努力崇嘉猷。
当思竹帛载,不为鬓发羞。
蓝缕牛衣亦可人,莫孤石火百年身。缘无骏马方求骨,岂有灵犀不辟尘。
博望仙槎通斗极,公孙高阁逼星辰。龙门壶口寻常路,齿冷人间最要津。
玉河桥下水如车,杨柳当门是我家。
飞过红尘三四点,有人骑马向东华。
日饮长江水,谁知江上心。烟波渺无极,只为别离深。