西江共校荐贤书,回首风尘廿载馀。顾我文章非晦父,知君礼乐自横渠。
洞前鸣鹿苹还茁,柱底降蛟窟已墟。病客江南时感旧,三门寥落绝双鱼。
二月春深煖未回,花时犹未见花开。宸游唐后浑嫌晚,怪得传教内使催。
振策凌霄上,留筵拂石开。峰悬疑削出,崖断似飞来。
云气晴交雨,涛声昼引雷。危梁倘可度,扶醉隔溪回。
归来学士隐城西,旷览人间万物齐。玉笈早探玄诀秘,银鱼已遂碧山栖。
同僧莲社经春入,与客花岩竟日跻。卧病检方无上药,倘逢石髓幸相携。
玉署仙班第一流,甘泉终日奉宸游。填门宾御同元礼,满架图书似邺侯。
春色散朝挥丽藻,夜深当宁待嘉猷。车茵坐拥沙堤上,争羡台臣正黑头。
今夕西堂燕,明朝南浦人。
雨滋将别泪,花黯欲离神。
烛下杯停久,门前嘶马频。
所期殊未至,含意独谁申。
白下通缄少,燕都见面迟。客心悲岁晚,归路及春时。
姓入山公启,人传水部诗。同年吾不及,相望赴前期。
欲作一男子,须了四般事。
财能使人贪,色能使人嗜。
名能使人矜,势能使人倚。
四患既都去,岂在尘埃里。
朴散人道立,法始乎羲皇。
岁月易迁革,书传难考详。
二帝启禅让,三王正纪纲。
五伯仗形胜,七国争强梁。
两汉骧龙凤,三分走虎狼。
西晋擅风流,群凶来北荒。
东晋事清芬,传馨宋齐梁。
逮陈不足算,江表成悲伤。
后魏乘晋弊,扫除几小康。
迁洛未甚久,旋闻东西将。
北齐举爝火,后周驰星光。
隋能一统之,驾福于巨唐。
五代如传舍,天下徒扰攘。
不有真主出,何由奠中央。
一万时区字,四千年兴亡。
五百主肇位,七十国开疆。
或混同六合,或控制一方。
或创业先后。或垂祚短长。
或奋于将坠,或奋于已昌。
或灾兴无妄,或福会不祥。
或患生藩屏,或难起萧墙。
或病由唇齿,或疾亟膏肓。
谈笑萌事端,酒食开战场。
情欲之一发,利害之相戕。
剧力恣知噬,无涯罹祸殃。
山川才表里,丘陇又荒凉。
荆棘除难尽,芝兰种未芳。
龙蛇走平地,玉石碎昆岗。
善设称周孔,能齐是老庄,
奈何言已病,安得意都忘。
休嗟流年随逝水,但将清景逐闲情。
山河天下从来广,日月林间长自明。
幸有园林供笑傲,岂无诗酒乐升平。
如何更得烟霞侣,好向伊川老此生。