何须凿井饮,门占古溪居。寂寞苔床卧,寒虚玉柄书。有期登白阁,又得赏红蕖。清浅蒲根水,时看鹭啄鱼。
九十日秋色,今秋已半分。孤光吞列宿,四面绝微云。众木排疏影,寒流叠细纹。遥遥望丹桂,心绪更纷纷。
曲池朝下雁,幽砌夕吟蛩。叶径兰芳尽,花潭菊气浓。
寒催四序律,霜度九秋钟。还当明月夜,飞盖远相从。
又匆匆、一回重九,菊萸总随愁新。恁悲哉秋气,惯萧瑟、隔年人。
最是无风无雨,费遥山眉翠,镇日合颦。念东篱、俊约迹往越成尘。
渺过雁、几重冷云。
黄昏。忍对清尊。持薄酒,与谁温。甚青娥皓齿,檀痕掐损,毕竟声吞。
总然夕阳如醉,算多事、怨浓氛。强登临、自怜衰鬓,故人不见,寥落客里佳辰,霜重闭门。
两桨春柔,重闉夕远,尊前几日惊鸿影。不道琼箫吹彻,悽感平生。
忍伶俜。杳杳蘅皋,茫茫桑海,碧城往事愁重省。问讯寒山,可有无限伤情。
作钟声。
换尽垂杨,只萦损、天涯丝鬓。那知倦后相如,春来苦恨青青。
楚腰擎。抵而今消黯,点检青衫红泪,夕阳衰草,满目江山,不见倾城。
秾李夭桃堆绣。正暖日、如熏芳袖。流莺恰恰娇啼。似为劝、百觞进酒
少年未用称遐寿。愿来岁、如今时候。相将得意皇都,同携手、上林春昼。
照回漪,沿堤疏蓼,入门已觉秋深。为层台高峙,引游屐,一登临。
未信无多风雨,竟波兼天涌,地接云阴。更萧萧万木,聒耳作龙吟。
渺众虑、有人感音。
侵寻。往事烟沉。篱菊采与谁簪。剩横空几点,飞鸿瞥影,如诉离襟。
倚风独思鲈鲙,正红树,遍江浔。尽南枝、故巢犹在,夜寒霜重,鸣鹤归后疑瘖。
肠断自今。
绮霞风月一番新,剩把余光烛近邻。
闻道落成开宴席,也容老子挹芳尘。
天地闭不泰,贤人隐山泽。如何尧舜代,箕颍有逸客。
消长存乎时,出处惟所适。箕子之明夷,钓筑亦潜迹。
乘桴海上游,采芝商中匿。有道盍来仪,经纶建皇极。
致君义轩庭,安民仁寿域。岂必同蚯蚓,蟠屈泥中食。
酒边花外,驹阴解惜翻虚掷。杳难问、双鸳去迹。芳草地、沉恨今夕。
高唐梦,从头觅。射雀锦屏无的。展望眼、隐约红楼,擘钿分钗永相忆。
明知际此,飘灯箔冷,时候几人留得。但镜里、清光曾睹,柳星朱鸟,残影心头识。
幻女床山色。翠羽返、倘传音息。恐远书、也写离愁,对玉珰慵拆。