霜飞动地燕草凋,沙飞石走天萧条。
江河倒影陵谷摇,白日惨淡昼为宵。
美人迢迢隔云霄,青冥无梯海无桥。
鱼枯雁死星芒消,沉沉思君不自憀。
愁如惊风鼓春潮,岁云暮矣山寂寥,梧桐叶落空干条。
昆仑层城阻且辽,苍梧九疑烟雾遥。
琼田瑶草芟芃荛,江蓠泽兰成艾萧。
登高望远肝肺焦,安得羽翼抟长飚?
扬旌表四岑,环戟拥如林。已失千寻险,宁遗三穴深。
春蒐元有典,时育亦关心。解网商王德,光辉尚至今。
雁门太守汝何人,治邦三月称明神。我有牛羊,贼不来掠。
我有禾黍,人不敢割。昔我无衣,今有裤著。我思礼拜太守,太守不见怜。
但闻太守身姓边,紫髯广额耸两颧。太守出门,四牡骙骙。
后拥皂盖,前导两麾。行者尽辟易,居者不敢窥。旁问太守胡所之,云访城南皇甫规。
平生为雪牵诗兴,今日无诗奈雪何。净几翻书拥炉读,冷斋呵砚带冰磨。
寒江独钓句思柳,银海光摇人忆坡。欲两三杯贺丰岁,却忧疆埸正干戈。
关山月,关山月。
分景送征人,寒光射矛戟。
胡笳声断塞鸿惊,征人泪下思乡国。
百万曾提阃外兵,君王西北问长城。埋轮疏上豺狼避,横槊诗成虎豹惊。
川入大非晨按垒,河当无定夜移营。雕弧白马翩翩去,尽遣降王款帝京。
严霜萧萧白露漙。三星在房月在天。空闺思妇愁城南。
起看北斗何阑干。楼头旅雁鸣飞翰。口衔尺书下云端。
同心为结缄瑶函。下有相忆上加餐。何以寄情双玉环。
念欲报之青琅玕。山高水长浩漫漫。我欲从之途路难。
罗帷倚灯曙不眠。秋风飒飒吹重关。安得送我置汝前。
绝塞生秋早,空闺入夜愁。光飞银阙上,影抱玉门流。
露气漙丝管,霜华拂锦裘。征夫犹北戍,目断大刀头。
纵有平生好,宁容贵客怜。长歌欲自听,秋色五湖烟。
牙牌占彩贴红纱,袅袅双茎欲努芽。玉案遥将溱洧水,金盘绝胜魏姚家。
分从汉掌俱沾露,种出梁园不让霞。为报江南佳丽甚,王孙春色到天涯。