灯前清泪落衣间,守岁分为客是闲。
老母今春年七十,寿觞争忍对慈颜。
红烛除花酒满卮,绕廊风细动帘帷。已从半夜分春漏,即是平明受岁时。
或省转官因大庆,元正立仗忆丹墀。吟思何日承宣召,却得金门和御诗。
日月无根走弹丸,年来年去几椒盘。
秋崖老却浑閒事,老却梅花不耐寒。
元日年年见,天涯意故长。诗篇示宗武,春色酌瞿唐。
白发又新岁,黄甘非故乡。弟兄团拜处,归去愿成行。
叠石峰前二老僧,相逢一笑见真情。社中对酒日初永,林下围棋秋始清。
尚拟维摩眠丈室,遽惊圆泽厌浮生。通幽亭冷西楼古,过客伤心涕泪横。
目注云霓为国忧,何心肥马更轻裘。庶民愁恨旱无雨,三日滂沱农有秋。
且喜上公容我请,不辞大白共君浮。人言太守无才术,端藉士龙监此州。
诏书发廪周饥荒,使君减价粜黄粱。奉行上意固已良,小人用心胡不臧。
㪷米大半杂以糠,横索民钱名贴量。怨语嗷嗷盈道傍,我惭寸禄偷太仓。
见之不言咎谁当,言之人指为轻狂,作诗聊语同舍郎。
今年五月梅,昼夜雨不止。
及兹七八月,一旱乃如此。
古言了无验,社公饮旧水。
岂其世俗移,难复论常理。
里门分内竟,谁记戊与己。
诘朝始霡霂,渐作霈然喜。
破靴行荒园,沙泥濡足指。
蕉扇戴头归,声类钓蓬底。
有田谷不登,无田吾何耻。
荷锄莳蔬者,告谓土润咫。
芙蓉一二开,红蓼乱纷委。
木落楼阁出,风物甚清美。
偶兹樽酒具,小醉亦可尔。
土木愚顽姿,颓然隐吟几。
天地万古悠,微躲一稊蚁。
区区曷足云,后当知此士。
入夏山中乐有余,梅风淡淡雨疏疏。
尘劳久欲双溪去,正类饥鹰待一呼。
老去不自觉,岁除空一惊。
深知无得丧,久已罢经营。
黄卷讥前失,清樽借后生。
何年遂疏懒,伏腊任躬耕。