吾家贵主凤楼开,故岁□更乱箭催。愿奉神仙长献酒,请留歌吹逐行杯。
采药采参苓,种花种桃李。参苓令人寿,桃李夏阴美。
监门能解围,饿夫堪救死。古来慷慨人,往往出下士。
厚貌仰姬公,绝交广刘子。二端孰为正,偏辞竟难恃。
卓哉赵孟言,劝君锄棘枳。
剑影愁怀落酒深,虚庭芳树静愔愔。壶中天地知何世,月下山河只有阴。
暮雨才归神女梦,春风先入少年心。平生意气谁能会,付与无弦独夜琴。
斗大黄金印,天高白玉堂。
不因书万卷,那得近君王。
西风飒飒动长林,斗酒沽来伴月斟。
慷慨未应忧短褐,悲歌元不为秋砧。
谁云塞马年年健,自是君门浩浩深。
世祖丰神似高帝,楚囚珍重莫沾襟。
年老睡还少,夜长醒更多。土床烟火足,趺坐默吟哦。
浓春烟景尽销沈,槐夏风光归思深。最不可人花里菊,十分秋意似侬心。
讽讨穷修晷,颇悦古人情。
周楚先河滥,汉晋浩波横。
吐吞烟霞混,组绣阳春生。
妙化犹九转,巧拙非一程。
隋侯自朗莹,和氏自温明。
既使瓴甋竞,又俾鱼目争。
所以绝琴者,千载不复鸣。
止水澄胸次,萧然远俗氛。
静求徽外趣,时策酒中动。
风马檐前乐,香猊帐底云。
尝闻仙人渡海术,授以尺杖如飞龙。
凭虚闭目不敢瞬,波涛汹涌喧天风。
兹岩山窟飞海岸,进扫一涧声何雄。
瞑行千步水入耳,明探万壑云生胸。
嵚崖滴乳芝玉脆,剜穴喷泉水莲腮红。
神仙缥缈在何许,心平意定天为通。
此行况复匪游戏,出门借问春耕农。