病侵腰膂两经秋,欲下绳床不自由。
客至难令三握发,佛来仅可小低头。
安禅还我闲蒙衲,怒气从渠勇挟輈。
亦欲署门还嬾去,死生贵贱本悠悠。
枯蓬万里寄飘风,晚落江头号放翁。
冉冉流年秋镜里,悠悠残梦晓笳中。
扫除药裹病良已,弃置酒杯愁自空。
闲处固应容老子,卧看年少起新丰。
斯世元知少赏音,道存何恨死山林。
半生去国风埃面,一片忧时铁石心。
闲看断云成小立,偶穿修竹得幽寻。
故人已到梁州未?尺纸东来抵万金。
漫道江南倚寺楼,岂如烟雨弄扁舟。
并刀不翦清愁断,楚练难縻白日留。
湖上采菰甘似蜜,街头买酒滑如油。
金丹九转何时毕?且对梅花一醉休。
萧寺久不到,偶来幽兴长。
螘穿珠九曲,蜂酿蜜千房。
雨过山横翠,霜新橘弄黄。
年衰道不进,珍重一炉香。
吾州唐子他州无,闭户偏读家藏书。
志气颇闻已山立,神仙固自多楼居。
终日坐忘对燕几,有时出游骑蹇驴。
人生如此自可尔,勿羡新贵高门闾。
展开阅读全文
执简曾闻侍玉螭,谪仙才调尽推奇。
能将苦语康时病,更遣丹诚动主思。
北阙亲朋瞻旧德,东吴山水入新诗。
知公自有经纶术,会见飞翔集凤池。
三径从来半草莱,席门那为故人开。
自惭不是梧桐树,安得朝阳鸣凤来。
月丛号耿耿,露叶泣漙漙。
夜长不自暖,那忧公子寒。
展开阅读全文
孤嗜难众悦,今听非昔弦。
美人西山秀,藏茹饮涧泉。
雪蓑韫明月,永棹剌野船。
宝祲耿不掩,球声匆复珊。
闻者已瞠若,鬻之谅悠然。
良环彼何憎,击缶俗所便。
老我讵能聪,妙音误至前。
古人子所思,而我岂古贤。
借不满子赏,能不聊子叹。
故家富彦士,梧竹映芝兰。
紫余乃祖橐,朱遍群从轓。
迅趾岂地行,逸翎当云骞。
勖哉塼羊角,何必怀西山。
葱岭书如积,银钩墨尚新。
前身虞学士,今代卫夫人。
曲水修兰禊,明珠采洛神。
更令添此帖,急就不须珍。