谁将第一扁西神,竹径新开及晚春。劫火不烧无屋地,海鸥如避有机人。
池边水脉通时活,阁上松声听后真。闻道观音经卷在,欲从老衲话来因。
春深雨过西湖好,百卉争妍(yán)。蝶乱蜂喧。晴日催花暖欲然。
兰桡(ráo)画舸悠悠去,疑是神仙。返照波间。水阔风高扬管弦。
春光深浓,雨过天晴,西湖景色更显美好。百花百草争奇斗艳,蝴蝶蜜蜂纷飞喧闹,晴朗的阳光照耀花儿暖热得像要燃烧一样。
木兰做的船桨划着画舸悠然离去,就好像是天上神仙的光辉返照湖上碧波,水面辽阔,风高气爽,船上的人悠扬地奏起了管弦。
妍:美丽。
兰桡:小舟的美称。
连天芳草晚凄凄,蹀躞花边马不嘶。
蜂蝶已归弦管静,犹闻人语画桥西。
三伏无多暑渐微,登临清晓试缣衣。
风高病木初凋叶,潦退流萍尚半扉。
白首重来空感昔,清尊相属欲忘归。
犹怜不负湖山处,好在平生旧钓矶。
草色连湖水,悠悠白日低。烟波不可度,春鸟几朝啼。
相思遵北渚,骋望踏长堤。夜梦佳期处,云生归路迷。
暖日浮云漾绿波,画阑风静好经过。护花飞蝶来呈舞,恋柳啼莺自献歌。
妨物性疏轻物议,惜春情重奈春何。流年不为朱颜息,莫厌尊前笑语多。
岸曲风烟霁短槎,水楼云日丽清沙。雨残乍袅新抽竹,春过犹存未落花。
黑发何人能解绶,青山是处足为家。独怜无事渔竿侣,长卧沧波弄晚霞。
南山有孤松,屹立几寻丈。
雪根雨露滋,藤萝巧相傍。
高柯撑青空,落落不可上。
辽东白鹤归,城郭固无恙。
饥鸟拾馀粒,巢燕倚飞幌。
芝田杳何许,鼓翮超蓬阆。
尚书千载人,馀子岂辈行。
方时鄙俗学,制行多矫亢。
我独道其常,曰彼非至当。
世事有翻覆,阴阳日消长。
谁其倡攻伪,欲使尽一网。
我独持其平,工辨直与枉。
前瞻岂尚同,后顾亦非党。
介然两不合,兰佩拂千嶂。
惟皇思建极,正直首延访。
几趋銮禁直,屡侍金华讲。
三黜柳士师,一念齐得丧。
岁晚复来归,旧德世所仰。
文昌岂不贵,台星连两掌。
贞元朝士少,正始遗风荡。
淹留感时事,去去得初尚。
湖光浮盏斝,岩花开步障。
意行无物累,静寄绝尘想。
寥寥香山翁,胜处备相倣。
虽临大化尽,不放葵藿向。
遗秦手自书,治忽犹指掌。
内欲八柄专,外欲四聪广。
国本欲先定,以击四海望。
国势欲自强,不受夷虑诳。
于今一开卷,星斗照穹壤。
奄奄气将微,耿耿神愈王。
更为一夕留,泰然须昧爽。
庶几华封祝,不使臣子旷。
从容有如此,岂留智力强。
平生刚大气,胸次妙冲养。
我生不及门,知敬如达巷。
九京不可作,千古恨悢悢。
流水断桥边,笙歌拥画船。
日酣花半醉,春困柳三眠。
策杖登云洞,观鱼上玉泉。
凤城归去晚,山锁万重烟。
五行撩我到钱塘,花底题诗句亦香。
莫惜高吟三十韵,敢烦诗伯为平章。