床前何必问云何,霜顶谁将手自磨。
可是法身真有病,皱眉头处为人多。
谏君不听念君深,被发徉狂自鼓琴。千古共传箕子操,一时难悟狡童心。
春风吹园杂花开,青天露坐始此回。
一杯一杯复一杯,笑言溢口何欢咍。
古人白骨生青苔,我独不饮何为哉。
何时出得禁酒国,垒麴便筑糟丘台。
一马春风北首燕,却疑身得旧山川。
阳浮树外沧江水,尘涨原头野火烟。
日借嫩黄初著柳,两催新绿稍归田。
回头不见辛夷发,始觉看花是去年。
春风过柳绿如缲,晴日烝红出小桃。
池暖水香鱼出处,一环清浪涌亭皋。
常愁春云低,谁料春风恶。
摇扇无定响,折干时闻落。
吹花拥细草,送两来高阁。
江燕倚身轻,逆飞前复却。
秃巾髽髻老扶车,茹痛含辛说乱华。
赖有乡人聊刷耻,魏公元是鲁东家。
朝端新拜大长秋,赐第东方最上头。曲榭华甍藏燕雀,画堂飞栋列貔貅。
论功肯就平阳列,相骨争誇定远俦。太宰均裀容接席,中丞停节让鸣驺。
前茅鼓角陈清吹,后队旌
南龙兴寺春晴后,缓步徐吟绕四廊。老趁风花应不称,
闲寻松雪正相当。吏人引从多乘舆,宾客逢迎少下堂。
不拟人间更求事,些些疏懒亦何妨。
外事牵我形,外物诱我情。李君别来久,褊吝从中生。
忆昨访君时,立马扣柴荆。有时君未起,稚子喜先迎。
连步笑出门,衣翻冠或倾。扫阶苔纹绿,拂榻藤阴清。
家酝及春熟,园葵乘露烹。看山东亭坐,待月南原行。
门静唯鸟语,坊远少鼓声。相对尽日言,不及利与名。
分手来几时,明月三四盈。别时残花落,及此新蝉鸣。
芳岁忽已晚,离抱怅未平。岂不思命驾,吏职坐相萦。
前时君有期,访我来山城。心赏久云阻,言约无自轻。
相去幸非远,走马一日程。