闺夕绮窗闭,佳人罢缝衣。理琴开宝匣,就枕卧重帏。
夜久灯花落,薰笼香气微。锦衾重自暖,遮莫晓霜飞。
月到楼台第几。十里金虫成缀。袅琅玕、争罥绛球起。试新妆、嬉春粉黛,盈盈暗香,结谁家秾李。
拥缇骑。箫鼓沸三市。别指春风画隼,归度鳌山影里。闲红翠。挥觞不待、游人分袂。悄朱帘十二。
岁晏寒无那,夜深清欲饥。竹风惊梦断,雪意听窗知。
稍稍鹊翻树,萧萧人语篱。虚明满吾室,何许月来时。
茆屋寒初重,无眠对烛光。疏砧何处月,残叶满庭霜。
揽物惊时改,供愁有夜长。空馀强学志,抚卷视茫茫。
铁檠知漏永,熠燿照蚍蜉。
三策遗当世,一封陈厥谟。
甫田须疾耒,巨浸想乘桴。
应猝诚乖用,何名道不诬。
肝胆了无寐,襟怀谁与同。更长头可白,烛暗火逾红。
砚滴冰生瘿,星流气吐虹。林鸦先我起,鸣噪竟何功。
三复招隐吟,不知寒夜深。看看西来月,移到青天心。
寒风发清响,木叶忽纷飞。微月澹樵径,疏烟生竹扉。
隔林深犬吠,远寺夜僧归。闲步寻幽兴,相于拟息机。
细雨扑南窗,孤鸿愁北渚。寒夜角音阑,空阶木叶聚。
于以临高秋,忽焉怀古处。巢许已成名,唐虞亦徒苦。
悲歌复长啸,渺渺向谁语。
幽夜虚斋榾柮炉,香茶美酒向谁呼。岁将穷处春将复,人到贫时事到无。
书卷自翻风叶乱,灯花细剔雨帘孤。丝丝一种清愁发,掩映寒梅野雀图。