紫陌春晴流艳光,绿萝夹路芜菁香。隔溪村社箫鼓嚷,飞符喋血排兵猖。
红衣叱拨龙腾骧,小姬试马桃花妆。皂罗袍服挺金刚,腰悬法宝天师张。
夜叉跳引阎罗王,善人骑鹤还仙乡。生儿骨相活地藏,灵旗画盖风飘扬。
吹笙击磬鸣云琅,敷词劝戒颇尽详。莫嗤诞幻穷虚荒,农人里妇顾若狂。
曲终举足心怏怏,归时踏月天迷黄。
余读子厚书,始闻钴鉧潭。榜舟西江下,振步愚溪南。
高下凌山阿,松篁蔽秋岚。土人识其地,古木森楩楠。
水深日波澜,此理亦易探。古木为钴鉧,土音正相参。
所记或不然,信书殊未甘。此公废已久,山水穷年耽。
造化毫楮间,浮实微相锬。幽心有默识,西归助清谈。
我昔扁舟上耶溪,寻君直过丹井西。
长松月冷啼子规,春风满地芳草齐。
楼殿玲珑金碧涌,钟声不出松云重。
老猿掬涧山影乱,翠禽啄露岩花动。
此时相见不作难,握手笑上松花坛。
坛下十万青琅轩,空阴漠漠常风寒。
我对青山论今古,青山茫茫无一语。
知其与我忘尔汝,石瓢酌我云根乳。
冷然使我肝胆清,飘裾欲度浮云轻。
千峰回影陷落日,万壑欲尽松风声。
回首溪山忽成别,几见江梅飞白雪。
洞庭湖上听夜雨,仲宣楼头望明月。
茕茕对景伤古情,寸心欲吐书难凭。
何当相晤一抵掌?与君细看真兰亭。
金庭洞在桐柏山,山高一万八千丈。中有神仙不死区,郁郁黄云覆其上。
透岩流壑绕四旁,面势参差皆意向。鸡登天姥有时闻,鹤在沃洲何待放。
彩衣大胜宫锦袍,白发奉亲仍敬养。异才争出辅清朝,爽气自惊游碧障。
古来无位有重名,吾家谪仙陆鲁望。平生愿到犹不谐,矧复区区走俗状。
桃源康乐旧乡存,路接风烟甘远往。渡江正谓九华丹,石笋飞泉归指掌。
鸾翔鹄浴传异时,列岫方池闲想像。剡溪随处可卜居,乘兴扁舟正相访。