旬雨不愆期,由来自若时。尔无言郡政,吾岂欲天欺。
常念涓尘益,惟欢草树滋。课成非所拟,人望在东菑。
绿玉初抽粉尚深,清风便伴此君吟。虽然未见凌霜操,已是先虚应物心。
宣尼靡外慕,居易罔不宜。牛羊茁以蕃,乘田何足卑。
两君盛好会,扬扬正厥辞。九夷亦云居,厄陈恒若兹。
子其景高矩,慎毋侥倖为。松柏俟岁寒,桃李荣春姿。
凡百安所遇,圣人良可希。
乍与僧参玉版禅,旋看解箨袅新烟。斑龙惊蛰多争地,翠凤修翎欲上天。
鸟坐丛枝歌睍睆,月摇虚幌影连娟。此君相对殊潇洒,不厌秋声搅夜眠。
袅袅薰风软,娟娟湛露光。参差仙子仗,迤逦羽林枪。迥去侵花地,斜来破藓墙。箨干犹抱翠,粉腻若涂装。径曲茎难数,阴疏叶未长。懒嫌吟客倚,甘畏夏虫伤。映水如争立,当轩自著行。北亭尊酒兴,还为此君狂。
新鞭暗入庭,初长两三茎。不是他山少,无如此地生。
垂梢丛上出,柔叶箨间成。何用高唐峡,风枝扫月明。
傍墙穿过邻家竹,爱护新篁数十竿。
剪伐莫令童仆辈,老夫日日要来看。
树头不动天无风,六月还当日正中。唯有满林新长竹,别生凉意袭帘栊。
痛哭辞京洛,行吟赴汨罗。楚汉文章贱,潇湘哀怨多。
斜阳临水国,灵雨散山阿。弭节荒祠下,凄其荐九歌。
散雪咸阳道,霏霏映薄暾。红毡驴背客,青幔酒家村。
瘦马随人后,寒风口泪痕。南山吐霁色,苍翠送行轩。