幂历女萝草,蔓衍旁松枝。含烟黄且绿,因风卷复垂。
待月中秋上古城,迥然光掩别宵明。
野人望久翻惆怅,无奈浮云灭又生。
江州江城赤如赭,江吞孤城去如泻,
忽然华楹出城角,庾公之楼高照野。
云空翚飞粲丹雘,树杪鳞差排碧瓦。
行人转盼居人夸,云道风流有存者。
庾公当年志恢拓,神姿从来本夷雅。
偶驱百万撄虎狼,反旆南归惟匹马。
如何倚栏向北顾,坐俯惊湍弄杯斝。
岂知宗国风灯似,膏尽烟空欲煨炧。
朅来抚事一悲慨,泪落清波为谁洒。
细思兴辇总人为,有昊何能擅坯冶。
地辟丹棱沜,天开裂帛湖。边冈环北极,列曜拱中枢。
鞮驿销氛气,风云蓄睿谟。不忘神武略,独握帝王符。
吉日将差马,先期已祭貙。桓桓齐步伐,肃肃选车徒。
野旷金钲转,沙平玉帐铺。一人躬靺鞈,九校勇驰驱。
鹅鹳知兵法,龙蛇入阵图。雪光明组练,寒律劲雕弧。
忆昨三犁候,亲征万里逾。行间走英卫,麾下拔孙吴。
挞伐声灵在,韬铃将相俱。诗人赓虎拜,士气动山呼。
振旅时方暇,回銮日未晡。殊威宣逖土,同轨坦经途。
典礼因时举,欃枪埽迹无。武功虽再缵,文德久覃敷。
用逖昭无外,周防戒不虞。煌煌太平业,磐石巩皇都。
四十五秋宵,月分千里毫。冷沉中岳短,光溢太行高。不寐清人眼,移栖湿鹤毛。露华台上别,吟望十年劳。
九十日秋色,今秋已半分。孤光吞列宿,四面绝微云。众木排疏影,寒流叠细纹。遥遥望丹桂,心绪更纷纷。
九十日秋色,今秋已十分。
众木排疏影,寒流叠细纹。
自古分功定,唯应缺又盈。一宵当皎洁,四海尽澄清。
静觉风微起,寒过雪乍倾。孤高稀此遇,吟赏倍牵情。
阴魄出海上,望之增苦吟。冷搜骊颔重,寒彻蚌胎深。
皓气笼诸夏,清光射万岑。悠然天地内,皎洁一般心。
对月题诗过几人,不知何句与渠亲。
精神尢向水中活,形状直须天上真。
紫磨一轮开作屋,桂花千朵斫为薪。
寒儒老矣心犹在,诚念唐虞有野臣。