西风黄鹤旧矶头,皓月中分此夕秋。乌鹊无依频绕树,鱼龙有喜竞乘流。
烟云尽捲天逾大,河汉低垂地欲浮。拟买桂花陪胜赏,老来佳句恐难酬。
病来谁复顾湘累,君独无忘宿昔时。人物喜逢三语掾,风骚远过四愁诗。
尊前破涕方成笑,人事多乖又语离。莫道天涯无雁到,好风宁不寄相思。
琅舆深出未央门,十里圜坛气象尊。圭璧三千周典备,貔貅百万汉兵屯。
青城浮霭连霜动,黄道微风带日温。不用灵光符圣武,从来精祲答乾坤。
丈夫惟穷不可讳,仆妾于人真短气。
一技能精百不忧,有功翰墨尤足贵。
林生家世本业儒,读书不利改佣书。
计穷未肯与书绝,又学裁翦兼黏糊。
就中颇得三昧诀,翻腾碑画更奇绝。
持此可疗寒与饥,十指便当张仪舌。
昔我于生义理明,以我这困知生贫。
我今一字不堪煮,生犹有技可资身。
邺侯书堂高不过,好事例少欲人多。
把笔赠生以此歌,有剑无廪奈生何。
西蜀游文昌,赠我墨两个。墨上署嘉名,名曰喜闻过。
过失人谁无,刚褊柔易愞。众人巧自文,君子喜人告。
予性失之刚,所患在急躁。未尝不佩韦,因循及老大。
不能如师德,受人对面唾。至使巧宦徒,目为背时货。
子性失之柔,鲜有特立操。嗜欲微萌芽,左右纷投好。
不能如乖崖,按剑警坐卧。中心欠所主,恐似风摇纛。
乃翁匹前修,德行圭中瑁。承家合有人,前猷宜久蹈。
贤母慈且严,熊胆亲调和。养志最为难,家声出堂奥。
吾女正抱疴,朝夕烦拊劳。要相敬如宾,毋纵欲长傲。
女亦尝闻诗,绿衣戒颠倒。候其疾之瘳,蘋蘩能采芼。
内行傥不愆,事业当远到。贤者后必昌,积善天所报。
持墨为子箴,进德谨勿惰。墨卿子良师,莫被渠看破。
风满空林月满山,无诗堪笑老方干。洞云晚散龙眠稳,松露秋高鹤梦寒。
贺老鉴湖先赐敕,陶公彭泽早辞官。他年分我半间屋,待向芝峰绝顶安。
圣敬文思业太平,海寰天下唱歌行。秋来气势洪河壮,
霜后精神泰华狞,广德者强朝万国,用贤无敌是长城。
君王若悟治安论,安史何人敢弄兵。
潮去潮来洲渚春,山花如绣草如茵。
严陵台下桐江水,解钓鲈鱼能几人。
道边绕庙占疏凉,郊远山连草树荒。
果有祖师传印在,为予试爇一炉香。
上帝高居绛节朝,使君意气凌青霄。君臣既与时济会,一豁明主正郁陶。
伯仲之间见伊吕,临江节士安足数。欲倾东海洗乾坤,世人那得知其故。
诸君何以答升平,济世宜引贤俊人。凤臆龙鬐未易识,不与八骏俱先鸣。
回鞭却走见天子,光芒六合无泥滓。后汉今周喜再昌,丹青婉转麒麟里。
天时人事日相催,抑塞磊落之奇才。搀抢荧惑不敢动,五云多处是三台。
春来准拟开怀久,稍待秋风凉冷后。夜骑天驷超天河,南极一星朝北斗。