庆门今独盛,旧族有光华。
日坐不欺至,天兴积善家。
山林娱晚境,书史是生涯。
手种堂前桂,君看身后花。
玉簇云开雪作团,轻盈冷艳不胜寒。王孙蹴鞠归来晚,犹爱冰姿镜里看。
忆公泪悬河,九地无处泻。
想公骑赤龙,请命苍梧野。
世人醉生死,翻笑独醒者。
焉知千载英,精爽皎不夜。
义士无废兴,时运有代谢。
念昔丧乱初,公骑使君马。
奋袂起勤王,忼慨泪盈把。
须臾三万众,如自九天下。
灯棋书檄交,笑语杂悲咤。
捧土障洪河,一绳维大厦。
至哉朝宗性,百折终不舍。
身北冠自南,血碧心肯化。
颜钩凛忠劲,杜诗蔚骚雅。
晋阳骨肉冤,东市刀兵解。
精诚揭天日,气魄动夷夏。
丈夫如此何,一死尤足怕。
田横老宾客,白发馀息假。
有时梦岩电,意悟当飘洒。
非无中丞传,杀青自谁写。
魂归哀江南,千秋俎乡社。
菱鉴玉篦秋月,蕙炉银叶朝云。宿酲人困屏山梦,烟树小江村。翠甲未消兰恨,粉香不断梅魂。离愁分付残春雨,花外泣黄昏。
一曲笙簧临碧树。闲却了蝉无数。当时应悔,送得春归去。
一声声,还疑被、落花误。怎唤得春回,迷旧路。且复约春心,傍秋住。
弱柳侵帘,袅袅寻飞絮。问画梁间,参差羽。紫霄寒起,可传得、侬幽素。
万种深情,凄凉调,不成诉。曾共玉楼人,移雁柱。弹遍十三弦,泪如雨。
月儿犹未全明。乞怜生。几片彩云来去、更风轻。应见我。行又坐。苦凝情。卷起帘儿不睡、到三更。
晓来闲立回塘。一襟香。玉飐云松风外、数枝凉。相并浑如私语,恼人肠。飞去方知白鹭、在花旁。
忠烈简迈姿,淡然青云志。三凤齐雍鸣,翛羽拂云际。
孤城战苦时,日落鼓声死。始知朝阳禽,亦复秋风厉。
六翮铩不垂,灵风满天地。兴怀募义旅,言洒西州泪。
淡烟疏雨新秋。不禁愁。记得青帘江上、酒家楼。人不住。花无语。水空流。只有一双樯燕、肯相留。
汝琴莫作归凤鸣,汝曲莫裁白鹤怨。明珠破璧挂高城,上有乌啼人不见。
堂中蜡炬红生花,门前绀幰七香车。博山夜长香烬冷,悠悠荡子留倡家。
妾机尚馀数梭锦,织恨传情还未忍。城乌为我尽情啼,知道单栖泪盈枕。