暄和春景好供诗,日暖风轻上胍肥。
白鹭时窥秧剌剌,黄莺频说柳依依。
几回野水闻姑恶,数树春英叫妇归。
物态满前看不足,等闲吟诗对斜晖。
月筩纪闰附青灯,民野陶然化日熙。
祀代枌榆祈稔岁,宴酣花柳乐清时。
洛中富贵斜阳恨,绵上动劳千古思。
浩与归来吟汪尺,陶诗和后和丰诗。
土膏初动雨初收,草径茅亭趣最幽。
坐睡略无朝市梦,踏歌时有里闾游。
半丘秧秫醉堪酒,五亩树桑寒可裘。
老圃老农诚足学,不成吾道付沧洲。
东负生意和,农圃正宜动。
稻种开包曬,菊苗依谱分。
畴西晓耕雨,舍北暮钥云。
莫待荒三径,归欤陶令君。
萧萧落木晚烟稠,白草萦纡古陌头。诗带秋声人送别,酒摇山色树含愁。
一帆随雁成南渡,万里乘风据上流。莫漫推篷横短笛,蛟龙恐抱夜珠游。
聚负山根向燠晹,老蹲童立话农桑。桁风菜叶青于翠,石暴瓜干白起霜。
生守田园真可乐,名随市井亦堪伤。嗟今腰脚频颓软,悔不当年事圃场。
宦海已倦游,言归谢华膴。投簪返故园,经营成别墅。
依冈构丘壑,高低辟花圃。涉趣有余欢,亭轩便容与。
林野娱清旷,看云倚杖拄。虑澹轻外萦,山居胜绾组。
往时牧巴中,廉能用勤补。兹脱世网羁,恬适情无岨。
我钦芝林翁,肥遁完出处。游赏戾息园,佳景凭挹抒。
培植缅旧德,慈孙能述祖。进退获居安,结庐爰得所。
故人轩骑罢归来,旧宅园林闲不开。
唯馀挟瑟楼中妇,哭向平生歌舞台。
秋祠灵岳奉尊罍,风过深林古柏开。莲掌月高珪币列,金天雨露鬼神陪。质明三献虽终礼,祈寿千年别上杯。岂是琐才能祀事,洪农太守主张来。
西京五亩园,花木秀而野。
坡仙作此诗,感事记司马。
深夜独乐堂,气象极闲雅。
晚芳相元佑,勋名动夷夏。