独上高楼上,客情何物同。孤云无定处,长日信秋风。
兄弟多年别,关河此夕中。到头归去是,免使叹洪濛。
隙驹日月驰,拱木霜露莘。孤生望苍旻,永念负慈地。
内德不越阃,先铭欲存世。以兹沥丹素,延首冀嘉惠。
大匠斡九京,篇成重覃思。发函已百拜,陈庙复三喟。
石之表故阡,脩麓出光气。耿如瞻其亲,端用贻尔类。
道归统会阔,躬探玄颐秘。云章开人文,天笔垂古制。
照照训典立,亹亹伦纪备。遂登秦汉前,上与骚雅俪。
碑板落东南,贝玉失瑰异。膏濡沦朽骨,黼藻被幽隧。
史职补王明,陋巷压高位。馀波扬懿则,惧忝弗克嗣。
士恢宇宙心,学竟圣贤事。整驾期远造,为基戒中坠。
岳峻尚可攀,海深安可计。勖哉奉格言,没齿无敢替。
名公作逐臣,驱马拂行尘。旧国问郧子,劳歌过郢人。
一川花送客,二月柳宜春。奉料竹林兴,宽怀此别晨。
祈禳致风雨,传说自古先。京师大旱连二年,地蒸热气如云烟。
林林嘉木尽槁死,毋论黍稷生秋田。武当真人张洞渊,为道有心如铁坚。
粗衣恶食夜不眠,两眼奕奕光射天。天子有敕丞相宣,诏君祷雨纾忧煎。
君坐默不语,奏达虚皇前。将吏驱蛟龙,雷电相后先。
童童雨脚昼夜悬,平地涌水如通川。稚禾出土芃芃然,小草大木争芳妍。
都人士女喜欲颠,谓君直是真神仙。我今为作喜雨篇,勒诸厓石千年传。
立身海上钓鱼台,尽日潮声去复来。漫说渔翁能遁世,风波满目打难开。
翳云埋空日色黄,一龙一蛇间相将。
指天有约公莫舞,后入者臣先者王。
此日鸿门判生死,战场咫尺华筵里。
汉王若失我为禽,宝玦无光玉剑起。
覆卮壮士怒酒醺,芒砀山北愁归云。
一双玉斗正飞屑,汉王间道驰至军。
保意滔天苦作威,狂驱海若走冯夷。
因看平地波翻起,知是沧浪鼎沸时。
初似长平万瓦震。忽如圆峤六鳌移。
直应待得澄如练,会有安流往济时。
陋室何妨似燕窠,暮年终得返鱼蓑。壶中日月时常好,枕上功名不足多。
往古来今真夜旦,高天厚地一罝罗。鹿门幸有庞公乐,牛角徒为宁戚歌。
南岐在秦蜀山谷中,其水甘而不良,凡饮之者辄病瘿(yǐng),故其地之民无一人无瘿者。及见外方人至,则群小妇人聚观而笑之曰:“异哉,人之颈也!焦而不吾类!”外方人曰:“尔垒(lěi)然凸出于颈者,瘿病之也,不求善药去尔病,反以吾颈为焦耶?”笑者曰:“吾乡之人皆然,焉用去乎哉!”终莫知其为丑。
南岐这个地方在四川的山谷中,这里的水甘甜却水质不好,凡饮用它的人都会患上颈瘤病,所以这里的居民都没有不得颈瘤病的。当看到有外地人来,就有一群小孩妇女围观取笑他,说:“外地人的脖子好奇怪,(脖子)细小一点也不像我们。”外地人说:“你们在脖子那肿大是得了病,你不去寻找药来祛除你的病,反而认为我的脖子是细小的呢?”取笑他的人说:“我们乡里的人都是这样的,不用去治的!”最终没有谁知道自己是丑的。
瘿:颈瘤病,即颈上生囊状瘤子。群小:贬称见识浅陋的人。焦而不吾类:(脖子)细小一点也不像我们。焦,干枯,这里形容人的脖子细。类,类似。垒然:形容臃肿的样子。
震灾从古几回观,危险今难一枕安。昔日疮痍犹待复,者番摇动愈雕残。
浮屠广做犹虚幻,赈恤施行幸勿宽。任是肝肠同铁石,也应泪洒与心酸。