明朝将解缆,叮嘱不曾离。
文无识顷刻,不久便当归。
长记鸣琴子溅堂。朱颜绿发映垂杨。如今秋鬓(bìn)数茎(jīng)霜。
聚散交游如梦寐(mèi),升沉闲事莫思量。仲卿(qīng)终不避桐乡。
常常记着宓子贱弹琴治理单父的故事。过往红润颜容和乌黑头发映照着垂柳。如今已有数根鬓发白得就像霜雪一般。
结交朋友的离离合合就如同身在梦中。仕途得失进退这等闲事就别去想它了。朱仲卿终也没离开人民爱戴他的桐乡。
子贱:即孔子宓不齐(字子贱)朱颜:红润美好的颜容,借指青春年少。绿发:“绿”指乌黑,“绿发”即乌黑的头发。秋鬓:苍白的鬓发。
聚散:相聚和分离。交游:交际、结交朋友。梦寐:睡梦。升沉:即“升降”,旧时指仕途得失进退。仲卿:即西汉中叶时人朱邑(字仲卿,官至大司农),避:指离开,“仲卿终不避桐乡”即“朱邑归葬桐乡”的典故(见《汉书》卷八十九〈循吏传〉第五十九,另附相关原文节录如下)。
絮云蘸水,放郭外、嫩情如凝。唤翠笛吹烟,银匏携酒,同上南湖钓艇。
轧哑菱歌清香里,暗橹歇、鸥眠才定。看过雨荇荷,通波亭榭,渐忘尘境。
佳兴。吴侬浣罢,淡妆窥镜。自鹿去苏台,蠡施偷嫁,谁向鸳鸯顾影。
恨眼伤高,绮才消别,愁接越来潮冷。呵素壁、醉墨分题,付与塔铃摇暝。
共住西山一片云,朝昏钟磬亦相闻。
天台南岳当时事,彼彼情怀未得论。
百川灌海,浪蹴踏、绛河欲泻。看急溜喷银,回澜漱玉,淼淼素波天罅。
两岸苹花香全浸,又涨到、青枫根下。羡浴鹭争飞,眠鸥无数,傲人闲暇。
潇洒。恰如身在,江亭烟榭。乍桂楫轻移,兰桡徐动,风景依稀图画。
柳外鱼罾,苇间蟹簖,不羡馀不溪也。听欸乃、声遏行云万里,东吴帆卸。
钱清地古思刘宠,泉白堂虚忆范公。印绶纷纷会稽守,谁能无愧一贤风。
仙岛依微近紫清,春光淡荡暖云生。
乍经树杪和烟湿,轻覆花枝过雨晴。
每日氤氲浮玉殿,常时缥缈护金茎。
从龙处处施甘泽,四海讴歌乐治平。
步出白门柳,闻歌金缕衣。
事生不事死,曩誓今已遗。
空负地下心,百年以为期。
向来媒佻鸠,宁为今日思?
我昔扁舟上耶溪,寻君直过丹井西。
长松月冷啼子规,春风满地芳草齐。
楼殿玲珑金碧涌,钟声不出松云重。
老猿掬涧山影乱,翠禽啄露岩花动。
此时相见不作难,握手笑上松花坛。
坛下十万青琅轩,空阴漠漠常风寒。
我对青山论今古,青山茫茫无一语。
知其与我忘尔汝,石瓢酌我云根乳。
冷然使我肝胆清,飘裾欲度浮云轻。
千峰回影陷落日,万壑欲尽松风声。
回首溪山忽成别,几见江梅飞白雪。
洞庭湖上听夜雨,仲宣楼头望明月。
茕茕对景伤古情,寸心欲吐书难凭。
何当相晤一抵掌?与君细看真兰亭。
紫陌春晴流艳光,绿萝夹路芜菁香。隔溪村社箫鼓嚷,飞符喋血排兵猖。
红衣叱拨龙腾骧,小姬试马桃花妆。皂罗袍服挺金刚,腰悬法宝天师张。
夜叉跳引阎罗王,善人骑鹤还仙乡。生儿骨相活地藏,灵旗画盖风飘扬。
吹笙击磬鸣云琅,敷词劝戒颇尽详。莫嗤诞幻穷虚荒,农人里妇顾若狂。
曲终举足心怏怏,归时踏月天迷黄。