人生千里与万里,黯然销魂别而已。
君独何为至于此,山非山兮水非水。
生非生兮死非死。十三学经并学史,
生在江南长纨绮,词赋翩翩众莫比,
白璧青蝇见排诋。一朝束缚去,上书难自理。
绝塞千里断行李,送吏泪不止,流人复何倚。
彼尚愁不归,我行定已矣。八月龙沙雪花起,
橐驼垂腰马没耳,白骨皑皑经战垒,
黑河无船渡者几,前忧猛虎后苍,
土穴偷生若蝼蚁,大鱼如山不见尾,
张为风沫为雨,日月倒行入海底,
白昼相逢半人鬼。噫嘻乎悲哉!
生男聪明慎莫喜,仓颉夜哭良有以,
受患只从读书始,君不见,吴季子!
云间有数鹤,抚翼意无违。晓日东田去,烟霄北渚归。
欢呼良自适,罗列好相依。远集长江静,高翔众鸟稀。
岂烦仙子驭,何畏野人机。却念乘轩者,拘留不得飞。
春去渐疏杯酌。无奈晚风偏虐。吹散柳绵空外转,尚解乱投池阁。
双燕教雏飞,竞衔花、巢泥香落。镇日手披团扇,恁腰围如削。
咫尺音书难托。况是连宵梦恶。桃叶桃根何处问,泪尽春江都涸。
空把喜为名,倒误人、半生行乐。不许灯花发燄,又闷来弹鹊。
晚岁寒无力,新晴雨未消。
江声连去雁,灯影见来潮。
野阔乡心远,风高客梦遥。
梅边有新意,明日是春朝。
东风弄巧补残山,一夜吹添玉数竿。
半脱锦衣犹半著,箨龙末信没春寒。
夕照落帆乌石滩,朝来解缆窄溪边。
篙师好语君知否,一日风行两日船。
东宫白庶(shù)子,南寺远禅师。
何处遥相见,心无一事时。
在朝中做官的我和在南寺的自远禅师,什么时候能再相见呢?
大概要等到我心中没有世俗之事的时候吧。
东宫:太子所居之宫,也用来代指太子。白庶子:即白居易,白居易曾在东宫担任庶子(大夫)。远禅师:指与白居易同时代的自远禅师。
大风吹起翠瑶山,近岸还成白雪团。
一浪挽先千浪怒,打崖裂石与君看。
新竹不数辈,岁悭非地贫。
破苔方挺出,突屋已长身。
未害少为贵,居同德有邻。
山中乏朋友,舍尔复谁亲。
犊角初穿地,龙梢倏过墙。孙枝高胜母,野色翠侵堂。
林许清风入,人将俗抱忘。难逢嵇阮辈,终日弄壶觞。