伯劳飞燕苦西东,载酒看云几日同。别后相思君识否,断肠多在雨声中。
天遣诗肠取病宽,浑然虚白得还丹。铁门限外千年调,玉版声中一字难。
作夏可知行药趣,送春准拟折枝看。梦医尚寐吾方始,欲寄陈芳觅暂安。
秋风吹皱银塘水,小雨芙蓉不胜洗。谁拣新红折得来,不怕绿芒伤玉指。
烟丝有恨自悠扬,相惹相牵短复长。双头并作幽修语,一夜露痕黄粉香。
我有银瓶秋水满,君心不似莲心短。绿房结子为君收,种向明年应未晚。
池上莲荷不自开,山中流水偶然来。
若言聚散定由我,未是回时那得回。
玉堂高,良夜静,两行绿鬓珠帘影。双眸光射简编青,蜡花红过枝头杏。
墨光如漆颜如玉,如此豪奢差不俗。十载听鸡萧寺中,名成合享风流福。
夺得鳌头付阿兄,钜笔如椽专史局。按来新乐五音调,小宋名高宫禁熟。
剪烬清宵素手劳,焚膏彩袖扬清馥。月初高,风弄竹,丹铅已看盈篇幅。
应与金莲一例传,千秋照耀双枝独。
去国未千里,离家已再旬。丹心恒恋阙,白首更辞亲。
怀璧常贻训,捐金讵得邻。抱冤非忤物,罹谤岂由人。
不滥辞终辨,无瑕理竟伸。黻还中省旧,符与外台新。
塞上同迁客,江潭异逐臣。泪垂非属岘,肠断固由秦。
岁月行遒尽,山川难重陈。始知亭伯去,还是拙谋身。
偶逐星车犯虏尘,故乡常恐到无因。五原西去阳关废,日漫平沙不见人。
拥节遥临帝子乡,皇华犹自愧星郎。一从波浥天潢润,顿觉风生玉殿香。
金谷春光空秀丽,梁园词赋迈寻常。赓歌白雪应难和,一曲巴音对别觞。
萋萋春草绿,悲歌牧征马。行见白头翁,坐泣青竹下。感叹前问之,赠予辛苦词。岁月移今古,山河更盛衰。晋家都洛滨,朝廷多近臣。词赋归潘岳,繁华称季伦。梓泽春草菲,河阳乱华飞。绿珠不可夺,白首同所归。高楼倏冥灭,茂林久摧折。昔时歌舞台,今成狐兔穴。人事互消亡,世路多悲伤。北邙是吾宅,东岳为吾乡。君看北邙道,髑髅萦蔓草。芳□□□□,□□□□□。碑茔或半存,荆棘敛幽魂。挥涕弃之去,不忍闻此言。
哑吃黄瓜苦自知,将丝就纵落人机。
低田缺水遭天旱,古菓安身著鬼迷。
贼去关门无物了,病深服药请医迟。
竹筒种火空长炭,夜半描龙画向谁。