秋江水多鱼唯唯,海风驱潮葭菼靡。轻舠竞载罛网出,欲向中流截鲂鲤。
巨鳞有神不可获,腾踏波涛脱泥滓。最怜濡沫笭箵间,小白针头尖如指。
钓璜渭叟晚终遇,西塞玄真徵不起。若人自是隐者徒,岂比沙岛渔蛮子。
高髯能画得玄理,涂抹山川游戏耳。千岩万壑堆白云,稍看人家乔木底。
眼中之景何所似,富春泽畔鸬鹚里。两台萧瑟秋风高,脚底滩声荡清泚。
我当扁舟冲雁过,彷佛厓根旧曾舣。自知世外渔者村,只合投竿老烟水。
巨缁未办五十犗,草屩捞虾从此始。
忆昔先生致政时,至今留在十图诗。古来贤达知几早,此日山林问舍迟。
故国衣冠多草莽,中原郡县半旌旗。白云汾水秋风外,目送归鸿有所思。
圭塘谕德真寿星,斑衣戏舞满中庭。同年笑我雌为甲,上寿看君老复丁。
壶有仙公新授药,厨留长史旧传经。他时若许相依住,愿割西山一半青。
凡马慕骐骥,努力思远行。置之跛驴中,咫尺遂自矜。
学者所虑远,欲并扬鸾鸣。岂以胜时俗,骤尔意气盈。
聋瞽固易欺,奈有聪与明。作诗戒群居,吾言非汝轻。
体直响正。源深流清。