风于天地间,惟桂尤其雄。
将由岩窍多,或是地形穹。
不知起何处,但觉来无穷。
浮埃晦白昼,奇响激半空。
一怒动旬浃,小亦数日中。
城堞凛欲压,况此半亩宫。
尝闻古至人,御气犹轻鸿。
刘季晚可怜,击筑悲沛丰。
我老断恐怖,眡身等枯蓬。
飘掷付大块,奚必分西东。
小艺无难精,上智有未解。
君看橘中戏,妙不出局外。
屹然两国立,限以大河界。
连营凛中权,四壁设坚械。
三十二子者,一一具变态。
先登如挑敌,分布如备塞。
尽锐贾吾勇,持重伺彼怠。
或迟如围莒,或速如入蔡。
远砲勿虚发,冗卒要精汰。
负非繇寡少,胜岂击彊大。
昆阳以象奔,陈涛以车败。
匹马郭令来,一士汲暗在。
献俘将策勋,得隽众称快。
我欲筑坛场,孰可建旗盖。
叶侯天机深,临陈识向背。
纵未及国手,其高亦可对。
狃捷敢饶先,讳输每索再。
宁为握节死,安肯屈膝拜。
有时横槊吟,句法尤雄迈。
愚虑仅一得,君才乃十倍。
霸图务并弱,兵志贵攻昧。
虽然屡克获,讵可自侈忲。
吕蒙能馘羽,卫瓘足缚艾。
南师未宜轻,夜半防斫寨。
元日家童催蚤起,起搔冷发惜残眠。
未将柏叶簪新岁,且与梅花叙隔年。
甥侄拜多身老矣,亲朋来少屋萧然。
人生智力难求处,惟有称觞阿母前。
从教节序暗相催,历日尘生懒看来。却是石榴知立夏,年年此日一花开。
挂冠湖上遂吾初,扪腹消摇适有余。
羹煮野蔬元足味,屋茨生草亦安居。
市垆分熟通赊酒,邻舍情深许借驴。
更喜新晴满窗日,签题重整一床书。
兼甸不雨亦常阴,一日新晴抵万金。
浦面波纹春縠细,桥头柳色麴麈深。
关山满眼愁千斛,岁月催人雪一簪。
犹有强宽怀抱处,午窗睡起听鸣禽。
宿雨解残雪,新春侵故年。
和风拆冰罅,淡日弄窗妍。
心事绿尊里,岁华乌帽边。
今朝我病减,随处一欣然。
蝶舞蔬畦晚,鸠鸣麦野晴。
就阴时小息,寻径复微行。
村妇窥篱看,山翁拂席迎。
市朝那有此,一笑慰余生。
夏景遽如许,先从草木知。
朱樱连蔕翦,红药带花移。
病起单衣怯,身闲昼漏迟。
空斋无长事,帘影看参差。
七十年来乐太平,白头父子事春耕。
因思世事悲身事,更听风声杂雨声。
四海故人强半死,一襟清泪对谁倾?新春要觅烧丹处,不住青城住赤城。