风劲萧萧响,露滴个个圆。
坐看西山月,浑疑堕我前。
归羡辽东鹤,吟同楚执珪。未成游碧海,著处觅丹梯。
云障宽江左,春耕破瀼西。桃红客若至,定似昔人迷。
陋室何妨似燕窠,暮年终得返鱼蓑。壶中日月时常好,枕上功名不足多。
往古来今真夜旦,高天厚地一罝罗。鹿门幸有庞公乐,牛角徒为宁戚歌。
堂殿尘埃外,轩棂紫翠中。
凭栏千嶂雨,欹枕半窗风。
得意何妨僻,寻幽岂易穷。
分张閒草木,一一见春工。
三日癖深居,案头尘一斛。
檐溜如许长,种雪销春旭。
眼厌短衣囚,庭余半死木。
未知桃与杏,何处较红绿。
数年多快游,冥罚就羁束。
小食神仙字,聊以砭凡俗。
江南可采莲,莲生荷已大。旅雁向南飞,浮云复如盖。
望美积风露,疏麻成襟带。双珠惑汉皋,蛾眉迷下蔡。
玉齿徒粲然,谁与启含贝。
鲛人织出绡五色,冯夷不敢閟深泽。
闯得烛龙归崦嵫,横舒几占半天碧。
光绚列岑浮紫翠,琉璃倒蘸成琥珀。
何当乘风掣下来,并州快剪随意划。
制就诗囊百万个,分与江湖放吟客。
诘朝参下座,闲步出重闱。北堂月稍隐,南枝鹤已飞。
早霜垂霭霭,初雾上霏霏。严唱虽罢柝,高门尚掩扉。
既伤年绪促,复嗟心事违。平生爱山海,宿昔特精微。
未解轻身去,唯应下第归。
楚兰不佩佩吴钩,带酒城头别旧游。
年事已多筋力在,试将弓箭到并州。
竹映窗前水漱门,数声幽鸟报朝昏。行来恐踏苔痕破,目送山阴过远村。