一莲瓶中枯,一莲池中子。
结子心虽苦,而犹胜枯死。
赏心一日期,讵非得生理。
君看千岁樗,荒郊永沦弃。
泛泛水中凫,上下声相呼。徜徉信波浪,澡濯羞泥污。
晴洲漾蘋荇,雨岸眠菰蒲。饮啄亦自足,飞游谁我拘。
侯门大池籞,富屋夸庖厨。何惭久垂翅,未愿轻投躯。
虽非黄鹄举,幸与白鹭娱。逃烹笑穷雁,啄腐嗟饥乌。
三秋熟粱稻,万里开江湖。寄言泽中子,何用张罗□。
簪绂千龄会,朝廷百度明。规摹追古治,符瑞协炎精。
九叙民歌遂,三阶夜彩平。秉文称济济,乐育咏菁菁。
经术渐摩久,人材长养成。礼闱参众听,文鉴肃群情。
预贡观能吏,来游尽硕生。胸襟穷底蕴,头角竞峥嵘。
蔌蔌珠玑堕,喧喧虎豹争。气冲牛斗动,词感鬼神惊。
收视疑无我,湛思讵有声。袍纷晨雾委,帻岸宿云横。
纳试庭除晚,遄归步武轻。身虽同脱鞅,心亦类摇旌。
三级看鳞化,千金想睇迎。膏粱搜卫霍,行伍擢韩英。
巧思怜金注,尘言沮海行。正迷花锦乱,忽睹玉壶清。
奥义窥儒寝,纯音发帝茎。铅刀惭利割,瓦釜失虚鸣。
已奏青钱选,初闻白雪赓。句从天外得,思与海同倾。
相对一杯酒,当前二尺檠。诗坛瞻宿将,笔阵却骁兵。
函剑腾秋紫,霜钟激夜铿。请降衔许璧,引过负廉荆。
水落崖方露,犀燃怪自呈。川吟愁燕雀,林啸慄鼯鼪。
莫逆谐心赏,相从与愿并。尘风传胜语,鼎浪阅名烹。
待报迟星使,摅怀赖墨卿。何当启鱼钥,寒食尚留饧。
唐世闺门少谨严,三纲浊乱有由然。
晋阳挟父私宫妾,巢刺王妃不可言。
牛背日高方睡熟,横吹短笛不成腔。
毛球打罢归来晚,古木寒雅又夕阳。
洁野凝晨曜,装墀带夕晖。集条分树玉,拂浪影泉玑。色洒妆台粉,花飘绮席衣。入扇萦离匣,点素皎残机。
两雄秋色与南山,决计鸿门一会间。
翩翩彩笔赋梅花,只忆朝云不忆家。
为说坡仙休怅恨,昭君犹自弄琵琶。
促织来何处,秋风暗与期。苦吟人不解,多恨尔如知。
独枕难安夜,寒衣欲及时。凌晨揽清镜,一半巳成丝。
雨后清凉境,因还欲不回。井甘桐有露,竹迸地多苔。
幡映宫墙动,香从御苑来。青龙旧经疏,寥落有谁开。