千岩古树几浮槎,数尽寒英起暮霞。
百曲清溪归亦好,五湖春水遍桃春。
青门有归路,坦坦高槐下。贫贱自耻归,此地谁留我。门开送客去,落日懒回马。旅食帝城中,不如远游者。舟成于陆地,风水终相假。吾道谅如斯,立身无苟且。
长空淡淡一行斜,塞外传书到汉家。灭没孤村瞻远近,参差数字乱烟霞。
联翩破界青山色,掩映遥将红蓼花。最是南楼频倚望,不堪幽思动天涯。
日月衡门静,烟霞涧水寒。坐呼花鸟使,笑整薜萝冠。
桁上悬鱼笱,桥边卧鹿鞍。野塘生杕杜,秋井长猗兰。
秖作藏身惯,宁谈避客难。鸳鸯辞锦□,□□□□□。
读尽樵云野叟诗,樵歌犹似入云时。歌声未共樵柯烂,底处樵家有此儿。
宽著肚皮急叉手,镬汤里面翻筋斗。
浑身糜烂转声香,那个禅和不开口。
海上有三山,瀛洲居其一。
何年飞来神州赤县东,其上至今犹有神仙宅。
庞眉皓前方瞳翁,乔松羡门乃其匹。
深衣大带儒中仙,不读黄庭读周易。
乾元用九独探数之原,九九妙契乾策八十一。
万事万物从此始,衍之又衍至于千百亿。
寿翁以金书玉录长生符,不若寿翁以邵子先天周子一太极。
梅边生意浩无穷,坐阅人间蟠桃几回实。
西风嫋嫋欲昏黄,草木萧萧绿翅凉。
暗傍远灯催络纬,独经遥夜伴啼螀。
露濡虫网丝潜断,月照澄江练有光。
几处疏砧红叶寺,谁怜弄杼不成章。
一派泉过驻马桥,意中寻到华山椒。
明朝背汝西边去,莫放潺湲恨里遥。
干戈场是太平基,休把英雄较是非。
试问长空风与月,周秦汉魏不曾知。