识字记姓名,击剑一人敌,孙吴相斫书,了解亦何益。
不如黄金罍,澰潋春波碧,欣然对之笑,未饮愁已释。
白头生黑丝,苍颜桃李色。
金丹空九转,正恐无此力。
朝饮绩五斗,暮饮髡一石。
寄谢采芝翁,无为老青壁。
医从和扁来,未著却老方。
吾晚乃得之,莫如麴櫱良。
一杯脸生春,况复累十觞。
坐令桃花红,换尽霜叶黄。
看镜喜欲舞,追还少年狂。
但恨宝钗楼,胡沙隔咸阳,芳华虽无恙,万里遥相望。
感叹径投枕,悲欢两茫茫!
古今共有死,长短无百年;方其欲瞑时,如困得熟眠。
世以生时心,妄度死者情,疑其不忍去,一笑可绝缨。
区区计生死,不如持一觞;一觞浇不平,万事俱可忘。
待酒忘万事,犹是役於酒;醉醒不到处,夭魔自奔走。
昔忝襄邓节,于今十四年。清才岂我下,黄绶属城偏。
七略元刘向,诸生仰郑虔。扶藜过五垄,探蠡酌甘泉。
井自心源出,亭因览秀传。祗愁花蜡烛,不暖青寒毡。
黄鹄从东来,饮啄且裴徊。不知将何意,延颈向我啼。
渺渺行役子,三载客东沂。将托千仞风,及我万里归。
耸身从之去,扶摇不支持。一举决云汉,再举历天池。
敛翼下置我,乃在弱水西。弱水浩茫茫,终古日月迷。
愿迩更成遥,为恩亦何施。不愿故乡归,不愿黄鹄来。
但愿得美酒,日进百千卮。
先儒绪业有师承,非谓闻风便服膺。
康节易传于隐者,濂溪学得自高僧。
众宗虚誉相贤圣,独守遗编当友朋。
门掩荒村人扫迹,空钞小字对孤灯。
奏酲薄。梦中球马豪如昨。
豪如昨。月明横笛,晓寒吹角。
古来成败难描摸。而今却悔当时错。
当时错。铁衣犹在,不堪重著。
檐铎鸣杂佩,帘旌动微波。
我老嬾读书,如此长日何!名酒来清江,嫩色如新鹅。
奇葅映玉盘,珍鮓开绿荷。
万事姑置之,逌然酣且歌。
宦游亦何好,且复小婆娑。
秋风云门道,踏月扪青萝。
新酥鹅儿黄,珍橘金弹香,天公怜寂寞,劳我以一觞。
胸中万卷书,老不施毫芒,持酒一浇之,与汝俱深藏。
生当老穷巷,死埋南山冈。
古来共如此,已矣庸何伤!
天上何曾许寄愁,酒中正自可忘忧。
不能上树作巢饮,尚办满船供拍浮。
神仙可学君岂信,衣食裁足吾何求?但忆人如王粲辈,相携一笑赋登楼。