南山石嵬嵬。
松柏何离离。
上枝拂青云。
中心十数围。
洛阳发中梁。
松树窃自悲。
斧锯截是松。
松树东西摧。
特作四轮车。
载至洛阳宫。
观者莫不叹。
问是何山材。
谁能刻镂此。
公输与鲁班。
被之用丹漆。
熏用苏合香。
本自南山松。
今为宫殿梁。
春海镜长天,青郊丽上年。林光虚霁晓,山翠薄晴烟。气暖禽声变,风恬草色鲜。散襟披石磴,韶景自深怜。
渡桥已看银河冻,上马争如玉凤飞。
莫说兔园延赋客,不须鹤氅作仙衣。
第一江流荡画桡,虚传竞渡踏风潮。五丝谁续庚寅命,双桨人过丁卯桥。
令节只今成寂寂,《怀沙》终古恨迢迢。何如满泛菖蒲酒,快对金焦破泬寥。
寂寞文园病渴馀,寻春偶入绛仙居。西湖十里莲如锦,试比卿妆总不如。
风叶作离声,萧然客独行。多情故山月,常向马头明。
东海膏腴地,今年剧战侵。弭兵诸将责,宽赋圣人心。
鱼戏春云湿,鼍鸣海气深。裹疮怜战马,踯躅亦哀吟。
瑶林中有翳桑儿,鼎贵生涯不救饥。
愿缩天人散花手,放渠奔走趁晨炊。
晨起日色昏,村落隐轻雾。相将楼上来,豁然乾坤露。
晴高大岘云,秋远济阴树。海山何处归,万里如可步。
瞥看尘砚忽生冰,试出疏门雪已平。栖鸟乱争寒栱闹,晚鸡微傍冻枢鸣。
风花半结乾尤重,云叶初黄暗未晴。书罢拥衾浑不寐,夜长惟听洒窗明。