孤客伤时晏,遥帷对夜分。
虚轮抱初月,侧阵捲归云。
霜蕙披寒颖,陂凫叫暝群。
村砧与营杵,不寐最先闻。
月上前山夜寂寥,江城鼓角殷寒宵。鱼龙水落沧溟静,鸿雁声来紫塞遥。
风物自应随律转,霜髯争得见春消。青釭冷暗愁眠怯,楼外频移北斗杓。
晚云欲雪寒模糊,微月递明光有无。枯桑林头北风急,山鬼叫啸林鸦呼。
此时柴门寂如磬,借问夫子何为乎。一盏油灯照虚壁,梦在洙泗谈黄虞。
南雁去不极,北风声正喧。何堪衰草日,还是送王孙。
再世依耕凿,空山矢寤言。与谁登冠石,放眼望中原。
暗空无星云抹漆,邑犬吠野人履霜。
岁云暮矣风落木,夜如何其斗插江。
屋头眠鸡正寂寂,野县严鼓先逢逢。
摩挲老面起构火,春色床头酒满缸。
万象闲无语,一蛩吟独哗。
肃肃月浸树,满庭穠李花。
风从月中来,吹我两鬓华。
北斗声回环,南斗亦横斜。
人生几良夜,吾行久天涯。
离居隔江汉,何由寄疏麻。
脱叶争辞木,寒云巧护霜。
羁游少驩乐,短景极匆忙。
吟苦虫催织,鸣哀雁断行。
幽怀谁晤语,惆怅此灯光。
坚冰塞川厚莫测,断雁叫群声可哀。
草围小瓮酒未熟,霜压瘦枝梅不开。
稚子忍寒守蠹简,老夫忘睡画炉灰。
低头就世吾所讳,千载伯鸾安在哉!
渡水复渡水,看花还看花。
春风江上路,不觉到君家。
一路上渡过了一道水又一道水,河边路旁长满了看也看不尽的鲜花。
因为一路上春光明媚、风景幽美,我不知不觉就来到您的家了。
君:指姓胡的隐士。
书几残灯在,房栊清夜徂。高鸿叫云冷,明月照人孤。
银箭遥传漏,红金不到炉。拥衾才瞑目,飞梦满江湖。