赫赫温风扇,炎炎夏日徂。火威驰迥野,畏景烁遥途。
势矫翔阳翰,功分造化炉。禁城千品烛,黄道一轮孤。
落照频空簟,馀晖卷夕梧。如何倦游子,中路独踟蹰。
芦花袅袅西风急,独立高楼闻雁声。
志士最伤秋夜月,江南塞北两般明。
璇源派水,玉树分柯。投殷于宋,佐汉而酂。九畴攸叙,一画载歌。
象贤弈叶,衮服逶迤。
自兹以降,朝端国右。鸣玉在腰,纳言加首。有钟有石,无凋无朽。
令问令望,如琼如玖。
相门出相,德门有德。弱冠登朝,淑问玄塞。弱冠伊何,有典有则。
淑问伊何,自南自北。
五芝秀草,八桂嘉树。五马骋涂,八龙游雾。彼令兄弟,方之有裕。
并列大夫,登高而赋。
受言载笔,遂典群流。天禄不校,白兽未仇。申辕风雅,邹郯春秋。
彝文不斁,职此之由。
帝念师旅,诏参帷慕。对曰戎车,未之先学。归陈俎豆,拂衣行乐。
容止可观,卷舒可度。
千乘之后,好道轼闾。开府之日,有弓有舆。久勤引领,独下辟书。
鸣笳启路,托乘后车。
枚叟上书,吴王弗纳。夫君正谏,直道难合。有伐问仁,阳狂不答。
乃蒙矢刃,永离噂
大君制六合,猛将清九垓。战马若龙虎,腾凌何壮哉。
将军临八荒,烜赫耀英材。剑舞若游电,随风萦且回。
登高望天山,白云正崔巍。入阵破骄虏,威名雄震雷。
一射百马倒,再射万夫开。匈奴不敢敌,相呼归去来。
功成报天子,可以画麟台。
登临酒面洒清风,竟日凭栏兴未穷。残雪楼台山向背,夕阳城郭水西东。
客情到处身如寄,别恨他时梦可通。自叹不如华表鹤,故乡常在白云中。
驱驰欣暂息,清坐感馀春。细雨偏宜草,疏帘不隔尘。
山禽时引子,庭鹤晚随人。几负林泉约,空嗟头上巾。
怪石如云起天上,枯藤盘根垂百丈。萝深苔滑鸟不栖,索漠寒猿卧相向。
两两三三往复回,衔花映水皆奇状。清秋倒树风涧号,初日排云雪岩壮。
醉客应为巫峡吟,行人厌作巴山望。洞里愁声谁忍闻,别时对此堪惆怅。
塞上愁多云易阴,故人虽在雁无音。交情念子黄金重,世故稽人白发深。
芳草春风千里梦,青灯夜雨两乡心。岱宗入眼东南秀,怅望云山泪满襟。
献赋曾闻上玉京,还乡人羡锦衣荣。论交未可轻贫贱,托好由来儗弟兄。
万里云霄初发轫,半生湖海却驰声。何当便把丰城剑,且跨洪涛斩怪鲸。
文章作祟已多时,怜尔耽诗近更痴。艺苑杜门耕自饱,谈锋遇敌战忘疲。
生涯醉醒千杯酒,世事输嬴一局棋。已向山阴见安道,未教兴尽负相思。