汉阳新涨布帆轻,检点邮签问水程。云外好山如我瘦,江边孤月与人清。
烟波到眼知行色,鸡犬离家有故情。初向天涯尝远别,梦回触忤棹歌声。
近来米似长安贵,此去事如蜀道难!四顾茫茫千感集,一身碌碌百忧攒。
春风回首肠空断,夜月伤心泪不乾。毕竟新诗咏何事,邮传只许细君看。
沧海横流百战身,此心独有醉乡真。逢君莫怪清狂客,辛苦潘郎拜路尘。
宦路前衔闲不记,醉乡佳境兴方浓。
一林高竹长遮日,四壁寒山更闰冬。
郑生在日常无食,身后恓惶又可知。
郭象有缘天付与,新租满碓不言饥。
金鸡警神关,烛龙转严车。
阴蒙欲销散,岩谷开嘘呀。
忽然苍萝颠,涌出红莲华。
天晖初照烁,六合无藏遮。
而我灵台中,善根始萌芽。
珍重慎消息,外物如尘沙。
长松百尺荫清溪,倒影波间势转低。
恰似春雷未惊蛰,髯龙头角暂皤泥。
土入花瓷浅,林疏雪操鲜。后凋非地力,独秀是天年。
老我不谐俗,惜才如养贤。明明千古意,渠自指庭前。
雨馀百川涨,远水浮林梢。忽怪有帆席,何为出鸟巢。
登临非吾土,虚爽慰南交。稍见暝烟起,阴虫啼草茅。
火云犹未敛奇峰,欹枕初惊一叶风。
几处园林萧瑟里,谁家砧杵寂寥中。
蝉声断续悲残月,萤焰高低照暮空。
赋就金门期再献,夜深搔首叹飞蓬。