再造男儿事,区区属妇人。时当初涉难,产入亦俱身。
心绝寒灰后,恩回朽木春。嗣禋牲豆洁,复夺鹊巢新。
岂谓□无政,犹闻与乱臣。柳门存一脉,蔗境脱千辛。
今已不可作,潜光在翠珉。
鹤山吹笙去不还,空留梯石白云间。尘凡自愧无仙骨,独对岩扉试一攀。
孤城度日宛如年,赖有吾人慰眼前。
把酒论文方累月,扬鞭别我遽朝天。
长才合赴风云会,新渥行沾雨露边。
帝里故人如见问,为言衰悴愈皤然。
春过湘江渡,真观八景图。
云藏岳麓寺,江入洞庭湖。
晴日花争发,丰年酒易沽。
长水十万户,游女似京都。
重来樽酒定何时,藜杖同谁把一枝。雅量久知吞梦泽,高飞犹恨隔天池。
凌烟事业归骠骑,乐府歌行付总持。自载笔床茶灶去,喜君风味似天随。
黄昏雪意未全成,寒入重衾晓更清。风里未看穿幕片,梦中先听打窗声。
山前山后僧来浴,两两三三松下行。自是眼边无俗物,老夫不浴更身轻。
一月霜台屡犯颜,未回天听已身閒。爱君忧国寸心赤,感物伤时双鬓班。
文举才疏意徒广,子云思苦语尤艰。尚书左史虽知我,超海应难挟太山。
我欢常在梦,无心解伤别。千里万里人,祇似眼中月。
南地随缘久,东林几岁空。暮山门独掩,春草路难通。
作梵连松韵,焚香入桂丛。唯将旧瓶钵,却寄白云中。