客中两度逢正旦,江上相看感岁华。仙杖遥瞻丹凤阙,官船进泊白鸥沙。
雪消星石添春水,日射香炉散晓霞。却忆故园兄弟乐,屠苏酒对小梅花。
小来落托复迍邅,一辱君知二十年,舍去形骸容傲慢,
引随兄弟共团圆。羁游不定同云聚,薄宦相萦若网牵。
他日吴公如记问,愿将黄绶比青毡。
庭院深沉白日长,群芳无处避炎光。独将翠叶承朝露,自吐丹心向太阳。
夜短不愁花睡去,春归何用蝶飞忙。关情相对薰风里,剩把新诗咏锦囊。
衰鬓辞馀秩,秋风入故园。结茅成暖室,汲井及清源。
邻里桑麻接,儿童笑语喧。终朝非役役,聊寄远人言。
新成草阁称幽居,况有流泉溢暗渠。网客青虫能狎客,钩帘黄鸟解窥书。
南山扣角歌堪放,北阙悬珂梦已疏。独忆美人蓬岛隔,无由江海讯双鱼。
步虚声里碧云飞,佩玉珊珊谒紫微。月浸刚风鸾鹤过,仙都道士拜章归。
极目江天一望赊,寒烟漠漠日西斜。
十分秋色无人管,半属芦花半蓼花。
江村暝色渐凄迷。数点残鸦杂雁飞。
雁宿芦花鸦宿树,各分一半夕阳归。
国重司寒祭,羔羊献礼陈。开冰遵旧典,荐庙属昌辰。
肥羜方登俎,清壶冀飨神。虫疑非蚤夏,狐听异先春。
凿凿凝光莹,峨峨发彩新。何当比鱼上,从此出迷津。
夏景恬且旷,远人疾初平。黄鸟语方熟,紫桐阴正清。
廨宇有幽处,私游无定程。归来闭双关,亦忘枯与荣。
土室作深谷,藓垣为干城。頫杉突杝架,迸笋支檐楹。
片石共坐稳,病鹤同喜晴。瘿木四五器,筇杖一两茎。
泉为葛天味,松作羲皇声。或看名画彻,或吟闲诗成。
忽枕素琴睡,时把仙书行。自然寡俦侣,莫说更纷争。
具区包地髓,震泽含天英。粤从三让来,俊造纷然生。
顾予客兹地,薄我皆为伧。唯有陆夫子,尽力提客卿。
各负出俗才,俱怀超世情。驻我一栈车,啜君数藜羹。
敲门若我访,倒屣欣逢迎。胡饼蒸甚熟,貊盘举尤轻。
茗脆不禁炙,酒肥或难倾。扫除就藤下,移榻寻虚明。
唯共陆夫子,醉与天壤并。