亭树阴中共倚栏,春云蔼蔼出毫端。嵩泉香透银笺滑,溪月清分雪椀寒。
官久厌悬龟纽重,客来不放蚁觞乾。南归衣拂京尘污,喜见骊珠落玉盘。
年踰耳顺发鬖髿,其奈诸孙未见何。独爱君家有英物,峣峣顶玉几摩挲。
燕姞贻天梦,梁王尽孝思。虽从魏诏葬,得用汉藩仪。
曙月残光敛,寒箫度曲迟。平生奉恩地,哀挽欲何之。
文卫罗新圹,仙娥掩暝山。雪云埋陇合,箫鼓望城还。
寒树风难静,霜郊夜更闲。哀荣深孝嗣,仪表在河间。
十月初二日,我行蓬州西。三十里有馆,有馆名芳溪。
荒邮屋舍坏,新雨田地泥。我病百日馀,肌体顾若刲.
气填暮不食,早早掩窦圭。阴寒筋骨病,夜久灯火低。
忽然寝成梦,宛见颜如珪。似叹久离别,嗟嗟复凄凄。
问我何病痛,又叹何栖栖。答云痰滞久,与世复相暌。
重云痰小疾,良药固易挤。前时奉橘丸,攻疾有神功。
何不善和疗,岂独头有风。殷勤平生事,款曲无不终。
悲欢两相极,以是半日中。言罢相与行,行行古城里。
同行复一人,不识谁氏子。逡巡急吏来,呼唤愿且止。
驰至相君前,再拜复再起。启云吏有奉,奉命传所旨。
事有大惊忙,非君不能理。答云久就闲,不愿见劳使。
多谢致勤勤,未敢相唯唯。我因前献言,此事愚可料。
乱热由静消,理繁在知要。君如冬月阳,奔走不必召。
君如铜镜明,万物自可照。愿君许苍生,勿复高体调。
相君不我言,顾我再三笑。行行及城户,黯黯馀日晖。
相君不我言,命我从此归。不省别时语,但省涕淋漓。
觉来身体汗,坐卧心骨悲。闪闪灯背壁,胶胶鸡去埘。
倦童颠倒寝,我泪纵横垂。泪垂啼不止,不止啼且声。
啼声觉僮仆,僮仆撩乱惊。问我何所苦,问我何所思。
我亦不能语,惨惨即路岐。前经新政县,今夕复明辰。
置置满心气,不得说向人。奇哉赵明府,怪我眉不伸。
云有北来僧,住此月与旬。自言辨贵骨,谓若识天真。
谈游费閟景,何不与逡巡。僧来为予语,语及昔所知。
自言有奇中,裴相未相时。读书灵山寺,住处接园篱。
指言他日贵,晷刻似不移。我闻僧此语,不觉泪歔欷。
因言前夕梦,无人一相谓。无乃裴相君,念我胸中气。
遣师及此言,使我尽前事。僧云彼何亲,言下涕不已。
我云知我深,不幸先我死。僧云裴相君,如君恩有几。
我云滔滔众,好直者皆是。唯我与白生,感遇同所以。
官学不同时,生小异乡里。拔我尘土中,使我名字美。
美名何足多,深分从此始。吹嘘莫我先,顽陋不我鄙。
往往裴相门,终年不曾履。相门多众流,多誉亦多毁。
如闻风过尘,不动井中水。前时予掾荆,公在期复起。
自从裴公无,吾道甘已矣。白生道亦孤,谗谤销骨髓。
司马九江城,无人一言理。为师陈苦言,挥涕满十指。
未死终报恩,师听此男子。
嵩山老僧披破衲,七十八年三十腊。灵武朝天辽海征,
宇宙曾行三四匝。初因怏怏薙却头,便绕嵩山寂师塔。
淮西未返半年前,已见淮西阵云合。
芙蓉侧理莹鹅毛,翡翠回波濯兔毫。画成如玉应名玠,不觌甄妃讶姓曹。
拂石有声聆泗磬,种兰将采问湘皋。名士何妨矜独立,画师惟肖羡同袍。
同袍袍色华春草,同心心结娇文褓。待聘逢君席上珍,迷邦笑我怀其宝。
怀宝席珍从屈伸,光仪物色总传神。扇中鸾影秦王女,阁上麟图汉代臣。
臣是素丝还绣像,女贻彤管用书绅。奇字近耽扬子宅,微辞回动宋家邻。
宋邻扬宅才情出,花屿芗林保昭质。谁复罗胸有众星,谁能晞发临初日。
养德曾如纪渻鸡,植根肯变淮南橘。风流将尔乐衡门,年少何从奏宣室。
宣室兰台意不忘,琅玕绕屋坐江乡。千秋必向青云附,什袭还看宝轴装。
春过湘江渡,真观八景图。
云藏岳麓寺,江入洞庭湖。
晴日花争发,丰年酒易沽。
长水十万户,游女似京都。
闻君有妇贤且廉,劝君慎勿为楚相。
不羡紫驼分御食,自遣赤脚沽村酿。
嗟君老狂不知愧,更吟丑妇恶嘲谤。
诸生闻语定失笑,冬暖号寒卧无怅。
碧香近出帝子家,鹅儿破壳酥流盎。
不学刘伶独自饮,一壶往助齐眉饷。
月堕霜西竹井寒,辘轳丝冻下瓶难。
幽人病久浑成渴,愁见龙书一鼎干。
昔闻董糟丘,尝为李白天津桥南造酒楼。人间二子不可见,唯有杰句挂余心肺烂烂珊瑚钩。
长安风沙住不得,南归再卧苏台秋。泊舟济阳城,买酒销客愁。
登楼拜先生,进爵浇黄流。知章不语先生笑,飞花乱扑过楼头。
金陵更无凤凰游,岳阳莫将黄鹤留。乡关浮云蔽落日,题诗却寄施湖州。
余为先生牛马走,湖州乃是贺老俦。西塞山,杜若洲,与尔相期钓鳌去,千年江海同悠悠。