碧瓦衔珠树,红轮结绮寮。无双汉殿鬓,第一楚宫腰。
雾唾香难尽,珠啼冷易销。歌从雍门学,酒是蜀城烧。
柳暗将翻巷,荷欹正抱桥。钿辕开道入,金管隔邻调。
梦到飞魂急,书成即席遥。河流冲柱转,海沫近槎飘。
吴市蠀蛦甲,巴賨翡翠翘。他时未知意,重叠赠娇饶。
蚤岁驰英誉,清时荷宠光。一官初授职,千里促行装。
柳市沽新酒,离亭送夕阳。征商明到处,应是羡才良。
江南江北两风流,一作迷津一拜侯。
至竟不如隋炀帝,破家犹得到扬州。
抚琴白云端,声透岩谷里。山空夜未央,长天色如洗。
喧啾百鸟吟,萧瑟孤舟雨。万壑鸣松风,千江泻流水。
森严肃鬼神,恩怨诉儿女。人世不尔闻,唯入巢由耳。
堂扁朱书字,何人可得之。
三衙新统帅,六馆老宗师。
文武无穷意,江山不尽诗。
亲恩如可报,会有报君时。
来朝当路日,承诏改辕时。再领须句国,仍迁少昊司。
暖风抽宿麦,清雨卷归旗。赖寄新珠玉,长吟慰我思。
浮云白日隔长安,远客多愁强自欢。草色莺声于越景,菊英兰露楚人餐。
心丹不逐风霜改,眼界应随宇宙宽。长对一樽歌复啸,欲将豪迈洗儒酸。
自别罗浮岁几更,暗香疏影每关情。如今同醉东风下,人比梅花分外清。
天道固不言,化机恒自然。潜心悟至理,以默守吾玄。
回也岂诚愚,赐给徒为便。始知圣贤学,妙在心相传。
刘君事藏修,筑室文水边。焚香静对易,慕道尤精专。
为赋潜默诗,三复其勉旃。
赎死何由可百身,遗书犹足警来人。
当时珍重千金字,此日凄凉一窖尘。