两院东风飘紫霞。天香飞落上林花。恩疏不见龙舆过,望断长门日又斜。
忆昔衡门不胜愁,忽惊甍栋半空浮。
朝披爽气山围坐,夜发清吟月满楼。
公事早休帘迥昼,圜扉常静草连沟。
已闻名姓传天上,行看骑鲸隘九州。
谁谓嵩颍客,遂经邹鲁乡。前临少昊墟,始觉东蒙长。
独行岂吾心,怀古激中肠。圣人久已矣,游夏遥相望。
裴回野泽间,左右多悲伤。日出见阙里,川平知汶阳。
弱冠负高节,十年思自强。终然不得意,去去任行藏。
昔日光明阙,昂然有此翁。不闻前贾傅,俄见罢申公。
瘦已肩如鹤,贫犹气似虹。北门端有待,岂必滞儒宫。
来从何处。见亦愁无数。便是相逢无可语。一种心情兜住。
若云不算情痴。缘何醉梦支离。绣得鸳鸯新谱,好风寄予黄鹂。
风翻雷吼动乾坤,赤鲤腾波势独尊。无数閒鳞齐上下,欲随春浪过龙门。
夜深寒月照窗纱,忽忆林逋处士家。
鸥鹭正眠烟树冷,不知谁可伴梅花。
金陵分手再,江路岁华深。日落鸿遵渚,星稀鹊绕林。
行藏君独善,忧患我同心。青镜频看发,毋令白雪侵。
河南桥下旧英雄,半百年华一梦中。五夜忽闻呼启启,九原堪恨去匆匆。
孤鸾吊影菱花掩,怨鹤无声蕙帐空。斧钺朱殷今日事,埋香有地不如公。
岁月倏已逝,流光浩无涯。
新阳达厚地,草木渐萌芽。
禽鸟知时节,声弄日夕嘉。
人生独何为,不与物同华。
齿发俱摇落,唯有老大加。
缅怀西垣客,事业纷天葩。
三年辞帝右,士夫叹聱牙。
道大益不容,眇小固何嗟。
闻有难老药,沆瀣和丹砂。
但愿寿百岁,未能定龙蛇。